Een gehaakt herfst-kussen
Herfst, herfst, wat heb je te koop? Honderdduizend bladeren op een hoop!
Jaren geleden was ik nog meer een zomer-type. Langzamerhand is dit veranderd. De herfst heeft mijn hart. In de herfst voel ik me beter. De geuren, de kleuren, de temperatuur. Heerlijk, ik bloei dan helemaal op!
Toch kon ik ook toen al, in de tijd dat onze jongens nog klein waren, ontzettend genieten van droge herfstdagen. Als de blaadjes van de bomen vielen en de grond ermee bezaaid was, gingen we naar het bos. Heerlijk met onze laarzen door de blaadjes. Heerlijk genieten van de wind. Ruik eens jongens hoe lekker dat is, zei mijn man altijd. En dat deden we en doen we nog altijd. Ja, heerlijk die herfst, zowel buiten als binnen.
De Lossen & Vasten – CAL (4) Dit is hem dan!
Ergens in september van 2014 begon ik samen met onze oudste zoon wat plannen te ontwikkelen voor een website. Een plek waar ik met al mijn creativiteit naartoe kon. Na heel wat maanden van plannen maken en ontwikkelen was op 1 maart van dit jaar Lossen & Vasten een feit. Ik kon beginnen.
Met het hebben van een eigen plek op de website, ging mijn creativiteit volop met mij op de hobbel. Er kwam geen einde aan de ideeën. Ik haakte wat af en het ene na het andere patroon kwam op de website te staan. Dat dit zo zou worden gewaardeerd, had ik nooit gedacht, maar ik geniet er nog iedere dag van! En met al die positieve reacties, kwam ook de wens om een CAL te gaan doen.
De Lossen & Vasten – CAL (3) Dit zijn de kleuren
Heel langzamerhand begint de herfst ons land weer binnen te komen. Heerlijk, ik houd van dit seizoen! Ik krijg weer zin in warme kleren, wandelen door de droge bladeren, thuiskomen met een rode neus van de kou, warme chocomel en ga zo maar door. Natuurlijk, niet alles aan dit seizoen vind ik even leuk. Zelf ben ik niet zo van de regen bijvoorbeeld. Toch, denkend aan die dikke regenbuien buiten en ik dan heerlijk binnen met mijn joggingbroek aan en een haaknaald in mijn hand op de bank, is dan weer wel aantrekkelijk. Zo zie je maar, voor elk wat wils in ons kleine landje!
Toch nog even een (mini)vakantie
Vier weken vakantie lagen voor ons. Met 2 jongens die verhuisd moesten worden naar een andere woonplaats, hadden we geen plannen gemaakt. Maar in de eerste week brachten we de oudste zoon naar Den Haag en daarmee waren beide verhuizingen ook al achter de rug. Alles ging sneller dan we hadden verwacht. En dan krijg je tóch wel zin om nog even weg te gaan, nog even uit te waaien. En samen met het idee om even een paar dagen rond te gaan kijken in de nieuwe woonplaats van onze zoon, kwam bij mijn man het geniale plan op om een paar dagen naar een chalet in Kijkduin te gaan. Het was snel geboekt.
De Lossen & Vasten – CAL (2) De rand is klaar!
In mijn hoofd speelt hij een hele grote rol, mijn Lossen & Vasten – CAL. Ik wil straks graag, als het eenmaal januari is, met een hele mooie deken naar buiten komen. Het zou geweldig zijn als straks heel veel mensen deze deken met plezier gaan haken. Allemaal tegelijk. Allemaal dezelfde deken. En hopelijk allemaal net zo enthousiast als ik. Zal het gaan lukken? Zal hij bekend genoeg zijn tegen die tijd, zodat heel veel mensen mee gaan doen? Ik hoop het zo!!
Een shrug met een verhaal
Zakken vol met wol en andere garens heeft tante Bini achtergelaten. Ik wist niet eens dat ze breidde en al helemaal niet dat ze haakte, deze oud-tante van mijn man. Maar in de tijd dat ik haar af en toe ontmoette, deed ik dit zelf ook nog niet. Logisch dus dat we nooit over onze gezamenlijke hobby hebben gepraat. Wel ben ik nieuwsgierig geworden naar wat ze allemaal maakte. Ze gebruikte in ieder geval erg leuke steken. Dit kleine proeflapje is daar het bewijs van.
De Lossen & Vasten – CAL
Het zit erop! Vorige week stond de hele week voor mij in het teken van het bedenken van mijn eigen CAL. Het weer was er perfect voor. Het was buiten té heet voor mij, dus ik nestelde mij heerlijk in het hoekje van onze bank. Ik was de hele week omringt met een aantal bollen Stylecraft, een notitieboekje, een haaknaald en genoeg flesje drinken om niet steeds van de bank te hoeven komen. Als hersenen letterlijk konden kraken, was het behoorlijk lawaaierig geweest in onze huiskamer. Wat is mooi, wat wil mijn publiek, hoe ga ik het doen, wat is de volgende steek??? Allemaal vragen die een week lang door mijn hoofd dwarrelden, terwijl ik stug verder ging.Lees meer »
Merel, een heerlijke, wollen deken
Wat was het verschrikkelijk leuk om aan deze deken te haken! Niet alleen om het haken zelf. Ook niet alleen omdat het patroon dat ik had verzonnen er zo ontzettend mooi in uitkwam. Ook was niet alleen om het garen waar ik zo van genoot, of de kleurencombinatie die ik zelf zo prachtig vind. Nee, ook de reacties van mensen, die me ermee bezig zagen, maakte dat het een heel groot plezier was om deze deken te maken! Al vanaf de dag dat ik dit garen kocht waren de mensen om me heen enthousiast. Waar ik ook met de deken kwam om ermee bezig te zijn, kreeg ik hele positieve reacties. Ook mijn man vindt het vanaf het begin volgens mij de mooiste deken die ik ooit heb gemaakt. Dat doet je toch goed, als anderen kunnen waarderen waar jij mee bezig bent? Voor mij maakt het het haken aan een project tenminste dubbel zo leuk!
Kleine handen aan het haken
Een week of 2 geleden kreeg ik een berichtje van mijn buurvrouw. Haar dochter van 8 wilde zó graag leren haken! Of ik haar daarmee wilde helpen. Dat zijn toch prachtige berichtjes om te krijgen? Daar kan ik echt ontzettend van genieten. Jonge meiden die nog zin hebben om te gaan handwerken, daar gaan we natuurlijk ons best voor doen!!
Een gehaakt boodschappennetje
Gratis plastic tasjes worden met ingang van 1 januari 2016 verboden. Dat heeft staatssecretaris Wilma Mansveld (Infrastructuur en Milieu) aan de Tweede Kamer laten weten.
Het verbod maakt deel uit van een bredere aanpak om het aantal plastic draagtasjes terug te dringen. Er komen twee uitzonderingen op het verbod: plastic tassen die noodzakelijk zijn vanwege functionaliteit en voedselveiligheid.
Dit las ik pas geleden ergens op het grote web en het eerste dat ik dacht was: Wij hakende vrouwen zijn toch niet voor één gat te vangen??
