Jane, ze maakt je zomer compleet
Vesten en truien haken, ik kan er op het moment zó van genieten! Het mooie daarbij is, het lukt allemaal ook zo goed. Ook zijn ze allemaal weer heel erg anders. Jill is geen Jessica en Jessica is geen Joyce. Allemaal zijn ze uniek en mooi op zichzelf.
Zo ook dit vest weer. Jane noemde ik haar. Ze heeft iets liefs, ze heeft iets vrolijks en ze is ook een tikkeltje chic. Jane is bijzonder, Jane maakt dat je je speciaal voelt. Dat wil toch ieder meisje op haar tijd?
Jessica, een vestje waarvan je er wel tien wilt hebben
Voor de komende zomer wilde ik een kort vestje met korte mouwen. Het moest niet een vestje worden dat je alleen draagt als het een beetje frisjes is. Nee, het vestje dat ik wilde maken voor de zomer zou er eentje worden dat je draagt omdat je haar mooi vindt. Een vestje dat je eigenlijk iedere dag wilt dragen, gewoon, omdat ze het mooiste kledingstuk in jouw kast is. Dát vestje is Jessica geworden! Jessica is een vestje waarvan ik er wel tien zou willen hebben!
Ineens was het voorbij
Maandenlang leefde ik toe naar 30 maart, de dag dat ik mijn laatste workshop zou geven. Ineens was het zover en ineens was het ook maar zo voorbij. Het is een dubbel gevoel. Aan de ene kant ben ik opgelucht, ik mag uitrusten. Aan de andere kant voelt het leeg, ik ga jullie zó missen!!
Rozemarijn, een omslagdoek die je ogen laat stralen
Alleen haar naam is al mooi.
De bloem waar ik zoveel warme gevoelens bij heb, de boekjes uit mijn kinderjaren en de warmte die deze naam uitstraalt. Een betere naam had ik niet kunnen verzinnen!
Rozemarijn, een omslagdoek om van te houden!
Met vallen en opstaan
Vroeger, als ik tijdens het spelen was gevallen, als ik van de eerste verdieping van de flat naast ons huis naar beneden sprong en door mijn enkel was gegaan, als ik te hard van de trap naar beneden rende en de laatste tree miste, kon ik rekenen op woorden van troost van mijn beide ouders. Altijd werd er een pleister op mijn wondjes geplakt. Toch hoor ik ze ook nog steeds zeggen: “Lieverd, door vallen en opstaan word je groot”. Ze hadden gelijk! Zo ging het niet alleen toen, zo gaat het nog steeds.
Jill, je ruikt het voorjaar gewoon
Al zo lang wilde ik weer eens een trui gaan maken! Op de één of andere manier kwam het er niet van. Steeds weer hing er ineens weer een ander project aan mijn haaknaald. De ene keer voor een boek, de andere keer voor een opdracht, dan weer omdat er iets in mijn hoofd zat dat er meteen “uit gehaakt” wilde worden! Jill moest wachten, héél lang. Tot vandaag. Ze is er!!!
Esmée, een deken om van te houden
Het wordt weer kouder. Vanochtend moesten de auto’s weer gekrabd worden. Zou januari dan toch nog een heel koud staartje krijgen?
Met deze deken ben ik er in ieder geval helemaal klaar voor!
Sophie, een sjaal om heerlijk in weg te duiken
Op het moment dat we wakker werden wisten we meteen dat er iets bijzonders aan de hand was. Zóveel vrolijke kinderstemmetjes voor ons huis hoor je niet vaak op de vroege zondagochtend. We kleedden ons aan en deden de gordijnen open. Datgene wat we al een klein beetje hadden verwacht was ook echt aan de hand… er lag sneeuw!
Haak je warm… Hoe het begon en verder verliep
Vandaag precies een week geleden reed ik met een auto vol boeken bij mijn uitgever vandaan. O, wat was het moeilijk om me aan de snelheid te houden. Wat was het moeilijk om nog even geduld te hebben!
Eenmaal thuis pakte ik eerst de auto uit, zette een verse kop koffie voor mezelf en ging zitten. Natuurlijk met het boek in mijn handen…
Poncho Pien, alleen haar naam is al leuk!
Al zó lang wilde ik er graag eentje hebben. Al zó lang wilde ik een groter project met dit garen haken. Ook al zó lang wilde ik deze steek weer eens gebruiken.
Het werd Pien, Poncho Pien. Hoe gaaf is haar naam en hoe gaaf is deze poncho? Ze is 100% Joke, qua kleur, qua steek, qua garen.
