Vorige week vertelde ik jullie al over de kussens, waarvan het patroon op 8 maart online gaat. Vandaag, zoals beloofd, ga ik ze aan jullie laten zien. Dit is altijd een heel spannend moment. Wat vinden jullie ervan? Gaan jullie ze ook haken? Ik hoop het!
Het begon allemaal toen we met de deken ongeveer op de helft waren. Ik kreeg toen al een soort van “heimwee-gevoel”. Nog maar 6 weken dacht ik, dan is alles alweer voorbij! Soms is het heerlijk dat de tijd voorbij vliegt, maar soms ook wil je de wijzers van de klok wel even stil zetten, even de batterijen eruit, nog iets langer genieten van waar we mee bezig zijn.
Dit kan niet, gelukkig niet! Het zou niet best zijn als wij mensen iets te zeggen kregen over de tijd. Dat zou niet goed gaan.
Er zat dus niks anders op om iets te verzinnen op dit probleem. Dat deed ik en zo ontstond dit kussen.
Het was er niet zomaar, dit heeft even geduurd. Dat ik de vierkantjes wilde gaan gebruiken voor dit kussen wist ik al een tijdje. Bij de deken zitten dezelfde vierkantjes rondom. Het leek me leuk dat, als dit kussen ervoor komt te liggen, diezelfde vierkantjes voor het gestreepte gedeelte van de deken komen. Zo blijft alles in evenwicht.
Hoe ik de vierkantjes wilde gebruiken wist ik niet. Het moest wel een beetje bijzonder worden, niet zomaar een aantal vierkantjes aan elkaar gehaakt. Ik begon dus te tekenen en te haken en ik was maar niet tevreden te krijgen. Totdat ineens het bekende lampje begon te branden. Dat werkt altijd zo vreemd bij mij. Dit kan ik jammer genoeg niet uitleggen, niet eens aan mezelf, laat staan aan jullie. Steeds weer komt er een moment dat het kwartje valt en dan is het ook klaar. Dan begin ik te haken en klopt alles gewoon. Hooguit een paar kleine wijzigingen, maar meestal niet eens.
Zelfs het idee met het label, dat op één van de vierkantjes van gemêleerd garen de bloem zou vervangen, was er vanaf het begin. Dit is zó fijn werken, zolang de ideeën op tijd komen!
Op het moment dat dit kussen klaar was en ik nog aardig wat garen over had, ontstond het idee om er een set van te maken. Met één bol extra in het pakket, kon er een heel kussen bij gemaakt worden.
Ik had nog geen plan hiervoor, maar wist wel dat het een heel ander kussen moest worden. Het zou perfect bij zowel het eerste kussen als de deken moeten passen.
Ik wachtte weer op het vallende kwartje…
Hij viel in de trein. Ik was op weg naar Almere om te helpen bij het inpakken van de verrassingspakketten voor kerst. Hierdoor kon ik dus ook niet meteen beginnen met het uitwerken van mijn idee, maar ik moest wachten tot de volgende dag.
Het wachten werd beloond. Het tweede kussen werd precies wat ik wilde dat het werd en weer was ik trots!
Het is ook echt een set geworden. Precies zoals ik wilde staan de kussens mooi bij elkaar. Ook als je de deken niet hebt gehaakt zijn ze superleuk om te hebben. Samen met de deken vormen ze echt een geheel. Is het niet een prachtig plaatje?.
Ik was tevreden en begon te haken aan de kussens in de andere twee kleuren. Op die manier kon ik bij de tweede set het patroon goed uitschrijven en bij de derde set alles nog een keer goed controleren.
Alle kussens zijn nu klaar, de patronen zijn geschreven en inmiddels ook alweer vertaald. We kunnen bijna van start. Er moet altijd nog een hoop gebeuren voordat we echt aan de slag kunnen.
Deze kussens komen weer als pakket in de winkels, dus moeten de bollen verpakt worden. Daarvoor moet er eerst gezorgd worden dat er genoeg op voorraad is. Ook moesten er voor op de pakketten stickers worden ontworpen en gedrukt. Dat laatste heeft onze jongste zoon gedaan en ik moet zeggen, ze zijn weer prachtig!
We zitten op schema en alles komt op tijd in orde. Op 8 maart komt het patroon van deze kussens online en op 1 maart gaan de pakketten in de verkoop. Nog een kleine twee weken wachten en dan is het al zover. Ik heb er alweer ontzettend veel zin in!
Het was 13 januari van dit jaar. Er lag nog een klein beetje sneeuw. De dagen ervoor lag er veel meer, maar toen werd het afgeraden om onnodig de weg op te gaan. Ik luisterde hier braaf naar, maar deze vrijdag was ik niet meer te houden. In de eerste plaats omdat plaatjes met sneeuw erbij gewoon erg mooi zijn. Ook kwam er nog eens bij dat ik drie dagen later zou worden geopereerd aan mijn oor en er dan een aantal weken overheen zouden gaan voor ik weer op pad kon.
Ik legde mijn 6 kussens achterin ons rode autootje en ging op pad. Het was nog niet makkelijk om een goed plekje te vinden, het was nogal drassig buiten. Ineens viel mijn oog op een aantal grote stenen. Dit was perfect! Ik parkeerde mijn auto, haalde de kussens eruit en ging aan de slag. Dit is het resultaat.
Zijn ze niet prachtig? Is het niet fantastisch om met deze kussens je deken helemaal compleet te maken? Heb je er al zin in om samen met de groep nog even gezellig aan een project te werken? Het kan, nog eventjes geduld en dan gaan we van start!!
Ik zit er al vast klaar voor!
Geniet van je hobby, geniet van het haken. Ik hoop je snel terug te zien hier, in mijn wereldje van Lossen& Vasten.