Afgelopen vrijdag was het dan zover. De Lossen & Vasten – CAL ging van start. De dag waar ik en velen met mij zo naartoe hadden geleefd, was aangebroken. 8 januari 2016, een dag die ik niet snel zal vergeten.
Om half 10 stapte ik in de trein richting Rotterdam Centraal. Ik reisde helemaal alleen, wat ik heerlijk vind, omdat ik normaal gesproken altijd lekker zit te haken. Deze keer was het anders. Het was alsof de 8000 leden die de groep toen nog telde, allemaal gezellig meereisden. Wat hadden we een lol en wat zaten we gezellig samen in spanning voor het eerste patroon dat diezelfde avond online zou gaan. En dat allemaal terwijl we elkaar niet eens kennen, terwijl we niet eens bij elkaar in de buurt waren. Geweldig, de social media is écht sociaal! Ik heb genoten en aan haken kwam ik deze reis niet toe.
Mijn vriendin haalde me van het station. Thuisgekomen bij haar, installeerde ik eerst mijn laptop en zorgde ervoor dat alles klaarstond om die avond de patronen de lucht in te kunnen gooien.
’s Middags zijn we samen gaan winkelen, die ontspanning hadden we allebei ook wel even nodig. Ook zij vond het allemaal reuze spannend natuurlijk.
Na het winkelen gingen we eten. Toen dat eenmaal gedaan was, was ik niet meer te houden. Het voelde alsof er een stuiterbal in mijn lijf zat die alle kanten op wilde. Hij bleef geen seconde stilliggen en de adrenaline steeg me naar mijn hoofd (kan dat?). Het was kwart over 6 en van mezelf mocht ik om kwart voor 7 het stukje “voor je begint” online doen. Een lang halfuur. Mijn handen werden steeds kouder en mijn benen werden steeds elastischer. Mijn buik deed pijn en mijn hoofd hield alles niet meer bij elkaar. Wat zal mijn man blij geweest zijn dat ik het online gooien van het eerste patroon bij mijn vriendin heb gedaan!
Eindelijk was het zover! Kwart voor 7, “voor je begint” ging in de lucht.
Binnen de kortste tijd had ik een niet normaal groot aantal bezoekers op de website, terwijl er nog geen patroon te bekennen viel. Even na zevenen kwamen zowel het Nederlandse als het Engelse patroon van week 1 er achteraan. En toen brak het los. Het aantal bezoekers tegelijk was zo groot, dat je binnen het kwartier al bijna niet meer op de website kon komen. Hij liep helemaal vast. Gelukkig stonden de patronen ook bij de bestanden in de Facebook-groep.
En toen werd het stil. Zowel in de groep als in mijn lijf. Iedereen zat waarschijnlijk het patroon door te nemen. Wij namen even de gelegenheid waar en hebben samen de champagne fles ontkurkt. Dit was wel even een feestje waard vonden we zelf.
Wat een opluchting! Alles stond online, alles was gelukt.
Nu wachten op de reacties. Wat zullen ze vinden? Vinden ze het mooi? Vinden ze het lelijk? Te moeilijk, te makkelijk? Goed beschreven of onduidelijk? Zoveel vragen gaan er door je heen, dat is niet te beschrijven.
De reacties kwamen. Natuurlijk ook wat vragen, maar alles was ronduit positief. Mijn vriendin en ik waren stomverbaasd. Zoveel lieve woorden, zoveel dankjewels, zoveel positiviteit tegelijk, zó overweldigend! Ik was er echt helemaal beduusd van. Ik zat maar een beetje te scrollen, zag niet eens wat er stond. Mijn vriendin las af en toe maar wat berichtjes voor, ik was overdonderd! Niet te geloven dit, maar zo ontzettend fijn!! Wat is dit genieten lieve mensen!
Ik zie er naar uit om jullie te ontmoeten samen met je deken. Binnen de Facebook-groep, bij de Meet & Greets, waar dan ook! Ik vind het allemaal even geweldig!
We gaan lekker haken, deze week, volgende week en de 11 weken erna!
Geniet van je hobby, geniet van het haken. Ik hoop je snel terug te zien hier, in mijn wereldje van Lossen & Vasten.