Jasmijn, ze kroop als truitje op mijn haaknaald en kwam er als vest vanaf.
Wat ben ik blij dat ik haar niet uitgehaald heb, maar mijn plannen heb gewijzigd. Jasmijn is een prachtig vest geworden, een vest met een eigen karakter!
Op het moment dat ik begon te haken aan dit vest waren mijn plannen heel anders! Ik zou een truitje gaan haken, een mooi, lief, zacht zomertruitje.
Het begin ervan haakte ik in het ziekenhuis. Ik was hier met mijn schoonmoeder en we brengen altijd behoorlijk wat uurtjes door in verschillende wachtkamers. Het idee van de boord had ik al een tijdje. In mijn babyboek “Allemaal Pareltjes” staat een vestje waarvan ik ook de boord op deze manier had gehaakt. Dit wilde ik altijd al nog eens gebruiken en nu was het zover.
Een heerlijk projectje voor in het ziekenhuis. Korte toertjes, lekker doorhaken dus.
De volgende dag begon ik aan de rest van het pand en al snel sloeg de twijfel toe. Ik zag mezelf de hele tijd mijn haakwerk voor me neerleggen. Hoe ik er ook overheen aaide, hoe mooi ik het resultaat ook vond, ik zag er geen truitje in. De naam die ik al een beetje had bedacht, Jolien, zag ik er al helemáál niet in.
Dit was me nog niet eerder overkomen. Natuurlijk heb ik al best vaker iets gehaakt dat niet naar min zin was. Die keren was het alleen anders. Ik vond het resultaat gewoonweg niet mooi, dus dat eindigde dan weer in een bolletje garen. Hier was dat niet het geval. Hier vond ik het resultaat van mijn haken prachtig, het was alleen niet het zomertruitje Jolien dat ik graag wilde haken.
Ik haalde mijn werk niet uit, maar legde het in het hoekje van de bank. Hier moest ik over nadenken. Ik wilde toch eerst een zomertruitje haken, dat was het plan.
Ik verstopte mezelf op mijn werkkamertje en liet me inspireren. Zoveel soorten garen, zoveel mooie kleurtjes: Jolien waar ben je?
Ineens zag ik haar. Gewoon tussen de bolletjes Cotton8, mijn Jolien. Heerlijk roze, heerlijk zacht en heerlijk zomers. Dit zou mijn truitje gaan worden en dat werd ze!
Hoe ze precies tot stand kwam lees je in de blog die ik over haar schreef.
Nadat Jolien klaar was begon het toch weer te kriebelen. Dat onafgemaakte project in het hoekje van de bank was zó aantrekkelijk. Ik vond het zo ontzettend mooi! Ik keek ernaar en ik keek ernaar. Ik schonk een kop koffie in en keek er nog eens naar en toen wist ik het! Dit hoopje project, deze bolletjes garen, dit alles bij elkaar werd mijn nieuwe vest Jasmijn!
Dit project heeft een eigen willetje. Dit project wilde helemaal geen truitje worden. Dit project wilde een vest worden, een mooi, ietwat langer, ietwat stoer zomervest! En ik ging haken…
Jasmijn groeide onder mijn handen en ik zag beetje bij beetje wat voor vest ze zou gaan worden. Dit vest werd lekker stoer, maar toch zacht. Ze werd ook heerlijk zomers, maar geeft toch genoeg warmte als het nodig is. Ze werd lang, maar niet té lang. En ze kreeg mouwtjes, maar minimaal. Jasmijn ontstond onder mijn handen. Ineens was ze af, ineens was mijn haakwerk een vest geworden.
Ik trok haar aan en miste nog iets. Ik wilde toch nog graag een sluiting aan de voorkant. Gelukkig had ik hiervoor nog iets heel moois liggen. Ik naaide deze Noorse Sluiting op mijn vestje en toen was het goed, dit was wat ik wilde zien.
Vorige week donderdag was het mooi weer. Na het avondeten reed ik samen met Wilke naar Drouwenerzand. Hier is een heel mooi, oud, stoer bos met een prachtige zandvlakte. Dit is de perfecte omgeving om de fotografie van Jasmijn te doen.
Ik trok mijn stoere schoenen en spijkerbroek aan en was er helemaal klaar voor.
Wat hadden we veel plezier samen. Een perfecte combinatie van foto’s (moeten) maken en ’s avonds er nog even lekker op uit gaan. Deze foto’s zijn hiervan volgens mij wel het bewijs.
Okee, we waren er voor het vest. Eerst even een paar leuke details. De mouwtjes, de knoopjes en de boord. Zij geven dit vest toch echt wel iets extra’s.
En dan… tadaaa… daar is ze dan. Kom maar op met dat fototoestel, maak maar lekker veel foto’s van deze dame(s). Dit is mijn Jasmijn!!
Dit vest was een reisje, een reisje met een bolletje garen. Een reisje met als doel Jolien, maar er zat een wissel in het spoor. We gingen samen een andere kant op en uiteindelijk was het eindstation Jasmijn. Het was een spannende reis, maar o, wat heb ik een leuke tijd gehad!
Zelf ben ik tevreden, méér dan tevreden. Ik hoop dat jij het met me eens bent!
Wil je Jasmijn ook gaan haken? Je kunt het patroon vinden in mijn winkeltje. Via deze link kom je meteen op de juiste plek terecht.
Ook de Noorse Sluiting (nummer 3) kun je in mijn winkeltje bestellen.
Weer een blog met een prachtig patroon. Weer is er een geslaagd project onder mijn handen vandaan gekomen. Ik ben dankbaar, dankbaar dat ik dit werk mag en kan doen!
Geniet van je hobby, geniet van het haken. Ik hoop je snel terug te zien hier, in mijn wereldje van Lossen & Vasten.