Ik hoor het mijn broertjes en mij nóg zingen…
Ik kom uit een gezin met zes kinderen. We waren met drie jongens en drie meisjes, verdeeld in twee groepen, de groten en de kleinen. Ik was een nakomertje en daarna kwamen er nog twee broertjes bij.
Ik had dus al vanaf jonge leeftijd één getrouwde broer en twee getrouwde zussen. Het samen op vakantie gaan is in mijn herinneringen dus meestal met mijn twee jongere broertjes en papa en mama.
In de zomervakantie gingen we altijd op vakantie in Nederland, gezellig op de camping. We zaten dan met z’n drietjes achterin de auto op weg er naartoe. Op een gegeven moment zei mijn vader of mijn moeder dan: ja jongens, we zijn er bijna! En daar gingen we met z’n drietjes: we zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal!! Wat hadden we een plezier en wat hadden we veel zin in drie weken kamperen in een tent. Dierbare herinneringen… zeker nu zowel papa en mama, als één van de broertjes niet meer bij ons zijn.
Ja, dierbare herinneringen, ik heb ze veel, zowel als het gaat om mijn privé leven als om mijn leven als Joke van Lossen & Vasten.
We zijn er bijna, we zijn er bijna, klopt ook helemaal in dit verhaal. Het is bijna afgelopen. We hebben nog een paar weken te gaan. Als ik het liedje nu zou zingen met in gedachte dat het einde van mijn Lossen & Vasten avontuur in zicht is, dan zing ik het iets minder enthousiast. Ik zou het zingen met een brok in mijn keel, maar er zou ook enige opluchting te horen zijn. Ik ben moe, echt heel erg moe en hoe leuk ik het allemaal ook vind, deze laatste loodjes zijn zwaarder dan ik had gehoopt.
Deze blog zal de op één na laatste blog zijn die er van mijn hand komt. Dit is de laatste blog waarin ik nog even terugblik op de hoogtepunten van mijn Lossen & Vasten periode.
Ik heb deze keer gekozen voor mijn boeken. Dat was toch wel heel bijzonder.
Na mijn allereerste Cal kreeg Scheepjes in de gaten dat ik een Cal had gedaan en dat deze ook met hun garen, de Colour Crafter, gehaakt kon worden. Op een dag kreeg ik een berichtje of ze me mochten bellen. Ik weet het nog als de dag van gisteren. Ik voelde me net een klein meisje met een berg snoepjes voor haar neus. Mag ik ze eten of niet? Ga ik iets doen met of voor Scheepjes, of stelt dit niks voor? In ieder geval was mijn antwoord volmondig JA!!
Al snel daarna werd ik gebeld. Of ik eens langs wilde komen voor een praatje. Nou, dat wilde ik natuurlijk wel. Ik had zoveel plezier gehad van mij eerste Cal en de patronen die ik al geschreven had, ik wist zeker dat ik hiermee graag verder wilde. Als Scheepjes me daarbij kon helpen, dan graag!
Daar ging ik, met vlinders in mijn buik, op weg naar Scheepjes. Ik kreeg een kop koffie en had een gesprek met twee superlieve mensen. Hoe leuk is het om daar, geheel onervaren, met deze mensen te praten tussen de bolletjes, de accessoires, stofjes en alles wat er op creatief gebied te vinden is?
We hadden het over Lossen & Vasten, over een eventuele tweede Cal en over een boek!! Een boek? Ga ik een boek maken? Nou ja, ik kreeg hier in ieder geval de kans voor en ik greep die met beide handen aan. Ideetjes genoeg en inspiratie genoeg. Ik ging terug met de auto, maar had ook kunnen gaan vliegen. Ik voelde me alsof ik vleugels had gekregen. En ik ging aan de slag…
Zo ontstond mijn eerste boek “Kom binnen en… Haak mee!! Wat was ik trots op wat ik in een aantal maanden had gemaakt. Een boek vol haakprojecten, een boek met verschillende patronen voor de herfst, winter, lente en zomer.
Ik was inmiddels al vaker bij Scheepjes geweest. Soms voor een kop koffie en soms om te praten over de toekomst, nieuwe projecten, nieuwe garens en dat soort dingen. Ik voelde me er als een vis in het water en was er megatrots op dat ik met ze samenwerkte. Op een dag vroegen ze me of ik zin had in een babyboek. Haha, wat een vraag, natuurlijk had ik daar zin in. Ik ging meteen aan de slag. Ik ontwierp ongeveer 20 projecten voor de baby en de babykamer. Samen vormden ze het boek “Allemaal Pareltjes”. Deze naam gaf ik dit boek omdat ieder kindje een Pareltje is, een parel in Gods hand. In ieder project van dit boek gebruikte ik ook de Parelsteek. Wat was ik trots op dit boek.
Zelf had ik ook een leuk idee. Ik wilde nog wel graag een boek maken met verschillende winterprojecten. Ik zou dan bij iedere muts, sjaal, trui of wat dan ook een paar beenwarmers ontwerpen. Op dat moment waren beenwarmers niet eens in de mode, het leek me gewoon zo leuk. Een andere reden was ook omdat mijn moeder vroeger ook verschillende voor me had gebreid. Een stukje nostalgie.
Ik kreeg groen licht en “Haak je warm” was het derde boek dat ik maakte.
Van alle projecten die ik had ontworpen vond ik het bedenken én het haken van een deken toch wel echt het allerleukst. Ook merkte ik dat, van alles wat ik ontwierp, de dekens toch wel het meest gehaakt werden door jullie. Ik had dus nog één grote wens voor een boek en dat was een boek met verschillende dekens erin. Ook dit vonden ze bij Scheepjes een goed idee en ik ging weer aan de slag. Wat een plezier heb ik hiervan gehad! Ik genoot van ieder moment waarop ik bezig was met dit boek. Of het nu het ontwerpen, het haken, de fotografie of wat dan ook was, het maakte me heel erg blij. Naast de dekens ontwierp ik nog wat huis-accessoires en zo ontstond het boek “Dekens enzo”. Wat was ik blij met dit boek, wat was ik trots op wat er onder mijn handen vandaan was gekomen. Ik wist dat dit mijn laatste boek zou zijn, dus ik genoot er extra van!
Ik heb mijn boeken natuurlijk niet alleen gemaakt, al staat wel alleen mijn naam op de voorkant. Om die reden wil ik nog één keer iedereen, die aan welk boek dan ook (maar ook ieder los patroon) heeft meegewerkt, heel erg bedanken. Dank voor je hulp, dank voor alle gezellige momenten, dank voor je steun en je luisterend oor!
Dat is toch echt wel iets om trots op te zijn toch? Dat heb ik toch maar mee mogen maken! Dierbare herinneringen, en wat zo mooi is aan boeken, het zijn ook tastbare herinneringen.
Met deze blog erbij schreef ik een blog over de drie meest zichtbare dingen die ik heb ondernomen in deze 10 jaren Lossen & Vasten. De Cals, de workshops en de boeken kregen nog even extra aandacht. Daarnaast waren ook alle telefoontjes, Whatsappjes, Facebook berichtjes en mailtjes altijd heel bijzonder voor me. Het contact met jullie, op welke manier dan ook, is altijd het allermooiste geweest wat ik mocht doen. In meerdere blogs of Facebookberichten schreef ik ook dat het kleine wereldje dat Lossen & Vasten heet, niet mijn, maar ons wereldje was. Samen maakten we er iets heel erg moois van. Hiervoor ben ik jullie allemaal heel erg dankbaar.
Hoe nu nog verder?
Zoals ik al meerdere keren schreef in een berichtje op Facebook, is het (online) winkeltje per 1 april 2025, dicht. Dat is dus vandaag over precies drie weken. Heb je nog niet alle patronen van de Cal “Precious Memories” besteld, of wil je deze deken toch ook nog graag gaan haken, dan raad ik je aan om je patronen snel te bestellen. Vanaf het moment dat het winkeltje gesloten is, is het niet meer mogelijk dit te doen. Ook het mailadres, info@lossenenvastenshop, vervalt per diezelfde datum, dit kun je dan niet meer gebruiken om me iets te vragen of te bestellen. Via deze link kom je bij de patronen van deze Cal.
Eind april/begin mei gaat de website met alle blogs uit de lucht. Hiermee vervalt dan ook het mailadres info@lossenenvasten.nl. In diezelfde periode gaan de Facebookpagina en de Facebookgroepen ook uit de lucht en is het boek gesloten. Dit zal lastig zijn en niet leuk, maar toch zie ik er erg naar uit. Ik heb een goed gevoel over hoe ik het allemaal heb aangepakt en stop daarom ook met een gerust hart. Ik heb gedaan wat ik kon, ik heb genoten van alles en het is goed zo!
Nadat het laatste deel van het patroon van deze prachtige deken in mijn winkeltje staat schrijf ik mijn laatste blog. Tot die tijd…
Geniet van je hobby, geniet van het haken. Ik hoop je snel terug te zien hier, in mijn wereldje van Lossen & Vasten.