Deze bol Whirl smeekte me al een tijdje om iets met haar te gaan doen. Een tijdlang liet ik haar staan op de plank, maar op een gegeven moment ging dat gewoonweg niet meer. Ik wilde deze prachtige “cake” eindelijk wel eens aan de andere kant van mijn haaknaald zien!
Het werd tijd voor weer eens een sjaal. Welk garen is meer geschikt voor een prachtige sjaal dan de Whirl? Ze stond al een tijdje op de plank, maar ik had geen tijd voor haar en ik had geen idee voor haar.
Het eerste kwam gewoonweg omdat ik met heel veel mooie, andere dingen bezig was, het tweede omdat ik mezelf ook niet echt toestond om hierover na te denken. Ik had immers toch geen tijd?
Het idee kwam terwijl ik tijdens de koffie met mijn vriendin zat te appen. Ineens wist ik wat ik met mijn prachtige bol Whirl wilde gaan doen. Jessy was geboren, in ieder geval in mijn hoofd. Ik haalde het garen en een bijpassende naald van mijn werkkamertje en maakte alvast een beginnetje.
Het is altijd even uitvogelen hoe ik wil beginnen. Haak ik in de lengte of in de breedte? Welk nummer haaknaald ga ik gebruiken? Hoeveel beginlossen heb ik nodig? Dit alles kost even tijd, maar nadat alles uitgedacht was, ging ik ervoor. De steek die ik wilde gebruiken wist ik al, hierover hoefde ik niet meer na te denken. Ik was verkocht!! Wat ging dit fijn en wat klopte de steek bij wat ik wilde met deze bol!
Ik haakte deze sjaal in alle rust. Ze was een heerlijk “tussen-alle-andere-dingen-door” projectje.
Iedere keer dat ik haar weer op schoot had werd ik er ontzettend blij van. Ik genoot van elke steek, van elke toer en van elke kleurwissel. Het enige waar ik over begon te twijfelen was haar naam. De naam op zich vond ik prachtig, maar ze leek wel erg op Jessica, het vestje dat ik pas geleden ontwierp. Daarnaast vond ik het een beetje jammer dat haar naam met een “J” begon. Eigenlijk had ik kort geleden bedacht dat ik vanaf Joyce al mijn vesten en truien voorlopig een naam zou geven die met deze letter begint.
Daarnaast had ik een naam in gedachten die ik achteraf veel beter vond passen bij hetgeen er van mijn naald kwam. Ik nam een stoere beslissing en doopte Jessy om tot Tess, ondanks dat ik de naam eigenlijk al bekend had gemaakt. Het gaf rust en ik werkte met nóg meer plezier aan mijn prachtige sjaal.
Tijdens het haken kreeg ik het idee om nog een mooie, gladde rand langs de bovenkant te maken. Zelf versierde ik deze rand met bloemen, maar deze kun je natuurlijk ook naar eigen inzicht vullen met iets anders of zelfs achterwege laten. O, wat werd ik gelukkig toen ik zag dat het klopte. Dat ik zag dat wat ik in een opwelling besloot te doen, mijn sjaal nog zoveel mooier maakte dan ze al was. Wat kan een mens toch blij worden van kleine dingen!
Tes was klaar en ik was klaar om haar aan jullie te laten zien.
In eerste instantie wilde ik dit keer gewoon de paspop gebruiken voor de foto’s. Even een paar mooie foto’s achter het huis en haar kort aan jullie presenteren via Facebook. Toch vond ik ook wel weer dat ik haar hiermee te kort deed.
Afgelopen zondag was het warm, beter gezegd, het was heet! Mijn planning was om de hele dag lekker op de bank te zitten haken.
Twee van onze zonen waren die dag bij ons en zij hadden eigenlijk andere plannen. Zij hadden wel zin om naar buiten te gaan… met z’n allen!! Ze wilden graag het water op. Tja, als je kinderen, al zijn ze al over de 20 jaar, iets leuks willen doen, dan is het moeilijk nee zeggen. Als je eigenlijk zelf ook wel in bent voor een avontuurtje wordt dit al helemaal moeilijk.
Voor alle zekerheid nam ik Tess en mijn camera mee. Je weet maar nooit!
Zo gingen we op pad, richting het Zuidlaardermeer. We maakten eerst een kleine wandeling en aten daarna een ijsje in de schaduw van een boom. Ook Wilke vond het een goed idee om hier wat foto’s te nemen en ik liep samen met hem even richting het water. Het was warm, de zon stond hoog aan de lucht en het waaide. Perfect weer voor prachtige, “echte” foto’s! Dit is het resultaat, van mijn haakavontuur en van de fotografie. Kijk en geniet!!
Heb ik gelogen? Is dit niet een ontzettend mooie dame? Een prachtige sjaal en een prachtige foto-locatie. Ik was blij!
Toch was dit niet de eigenlijke reden waarom we bij dit prachtige meer waren. Weten jullie het nog? Onze jongens wilden het water op!! Zo liepen we dus ineens richting de botenverhuur. Voor ik het wist zat ik samen met Wilke in een kano en zaten de jongens samen in een andere kano. Zoooo ontzettend leuk! Dit had ik niet verwacht!
Wel hadden we te maken met een mega-harde wind. Midden in het water was het ook niet echt te doen om de richting op te gaan die we in gedachten hadden. De wind deed hard zijn best om het van ons te winnen. We gaven het na een tijdje op en peddelden richting de rand van het meer. We kanoden heerlijk langs het riet en kwamen op een gegeven moment door een klein kanaaltje. Betoverend mooi. We waren blij dat we opgegeven hadden!
Wat was ik ook blij dat ik Tess bij me had. Deze middag is gebleken dat ze niet alleen je outfit mooier maakt, dat ze niet alleen heel fijn is als het een beetje fris is buiten, ze is ook een fantastische sjaal om je te beschermen tegen de zon. Als de hitte te gek wordt op je blote schouders maakt zij het draagbaar. Geweldig!! Ze wordt steeds mooier!
Gelukkig kwamen we weer veilig terug bij het startpunt. Na een fantastische middag reden we weer heel dankbaar en tevreden terug. We hadden het gevoel héél even op vakantie te zijn geweest, zo dicht bij huis.
Ook ben ik erg blij om mijn nieuwste project nu met jullie te kunnen delen. Het is weer ontworpen en gehaakt. Het is voor jullie in een patroon gezet en de fotografie is gedaan. Ik ben nu bijna aan het eind van deze blog. Vanaf het moment dat ik straks op de knop “publiceren” klik, kunnen jullie ook met haar aan de slag. Het patroon kun je vinden in mijn winkeltje. Via deze link kom je meteen op de juiste plek terecht. Ik hoop dat Tess jullie net zo blij zal maken als dat ze mij heeft gemaakt!
Geniet van je hobby, geniet van het haken. Ik hoop je snel terug te zien hier, in mijn wereldje van Lossen & Vasten!