Alleen haar naam is al mooi.
De bloem waar ik zoveel warme gevoelens bij heb, de boekjes uit mijn kinderjaren en de warmte die deze naam uitstraalt. Een betere naam had ik niet kunnen verzinnen!
Rozemarijn, een omslagdoek om van te houden!
Het is wel weer eens tijd voor een omslagdoek.
Dit bedacht ik tijdens het haken van Jill, de trui die ik vorige maand plaatste. Natuurlijk begint er dan van alles te borrelen en te kraken in mijn hoofd. Ik haakte verder en dacht ondertussen na over dit eventuele volgende project.
Ik kwam tot de conclusie dat de omslagdoek die ik wilde maken twee functies moest hebben.
In de eerste plaats wil ik dat ik ermee kan pronken, een omslagdoek die iets toevoegt aan mijn kleding. Het wordt lente. In de periode die eraan komt is het nog te fris om zonder jas naar buiten te gaan. Toch is een spijkerjasje of een vest vaak al wel voldoende. Mijn nieuwe omslagdoek moet van dit vest of jasje iets moois maken, iets bijzonders maken. De lente geeft nieuwe energie, de lente maakt blij, de lente maakt onze huid tintelen en laat onze ogen stralen. Dit wil je toch aan de buitenkant laten zien?
In de tweede plaats wil ik graag een omslagdoek die me beschermt tegen de zon. Na de lente komt de zomer en in de zomer kan het soms heet zijn.
In gedachten zag ik mezelf al zitten op een bankje langs het water, of in een bootje op het water. De zon schijnt en mijn schouders beginnen te prikken, zo te prikken dat ik ze moet beschermen. Een extra kledingstuk is te warm, hier heb ik eigenlijk geen zin in. Ik wil iets hebben om gewoon even over mijn schouders te kunnen leggen. De omslagdoek die ik ga maken moet op zo’n moment perfect zijn.
Conclusie: ik wilde een mooie, tikkeltje chique, luchtige omslagdoek gaan maken.
Nadat Jill van de naald was gekropen ging ik aan de slag. Dit keer eerst met het patroon. Ik wilde een luchtige omslagdoek en koos voor gaatjes. Deze omslagdoek zou ik gaan haken in de filet-techniek. Het zouden niet alleen maar gaatjes gaan worden, ik wilde een patroon, een tekening erin haken.
Ik bedacht me dat ik ooit, een jaar of vier geleden, een sjaal ontwierp en haakte met hierin een klaproos. De sjaal was prachtig, maar ik maakte de verkeerde garenkeuze. De sjaal belandde dus in de hoek en ik haalde haar van de website. Deze zelfde klaproos zou ik ook prachtig kunnen gebruiken op mijn omslagdoek. Geweldig!! Ik werd er helemaal blij van, wat heerlijk dat dit in mijn gedachten opkwam! Meteen ging ik achter mijn laptop zitten om het uit te tekenen.
Na een middag flink doorwerken was ik tevreden. Deze omslagdoek zou ik gaan haken, dit is mijn volgende project!
Het garen was ook snel gekozen. Dat het katoen moest worden lag vast, alleen over de dikte moest ik nog even nadenken. Ik ging uiteindelijk voor de Cahlista. Dit is een lekker dik katoen, dit garen zou aan al het liefs en zachts nog een tikkeltje stoer toevoegen. Geweldig!
Uit alle prachtige kleuren koos ik de kleur die ik wilde en ging aan de slag.
O, wat haakt dit heerlijk weg. Wat is het ook fijn om het patroon al eens helemaal klaar te hebben voordat ik begin met haken. Meestal ontstaat een ontwerp gaandeweg. Dat kan niet met een tel-tekening. Genieten is dit!
Tijdens het haken dacht ik na over de naam die dit ontwerp zou gaan dragen. Dat het iets met Roos zou gaan worden stond voor mij vast vanaf het begin. Ik ben gek op rozen. Jullie hebben vast al wel eens het schilderij van de grote rode roos boven onze bank voorbij zien komen. Rozen maken iets in me los dat ik niet kan omschrijven. Is het liefde, is het rust, is het blijdschap? Ik weet het niet, ik weet wel dat ik ontzettend kan genieten van deze bloem.
Klaprozen doen precies hetzelfde met me. Dit heeft ook veel te maken met het feit dat je ze op de meest vreemde plekken ineens tegenkomt. Midden in een veld, of heel eenzaam tegen een hek, vaak langs de snelweg of in de berm. Prachtig vind ik het. De kleur, het kwetsbare, ze toveren iedere keer weer een glimlach op mijn gezicht.
Dat deze omslagdoek een mooie, zachte, lieve, ietwat chique naam moest krijgen stond vast. Dit is precies wat ze is.
In mijn kinderjaren las ik veel in de boekjes van W.G. van de Hulst. Ik vrat ze bijna op! O, wat kon ik genieten van deze boekjes: Het klompje dat op t water dreef, Van drie domme zusjes, Voetstapjes in de sneeuw en… Rozemarijntje! Het is een warme herinnering aan die tijd.
Dit ging allemaal door mijn hoofd tijdens het haken. Waar het soms een wirwar van gedachten is, kan het soms ineens plotseling allemaal bij elkaar komen. Zo ook hier, ineens was het er, ik had de perfecte naam gevonden. Niet alleen om de klaproos die ik erin haakte, niet alleen om de boekjes die me zo dierbaar waren, maar ook omdat ze zo mooi, zo zacht en zo lief is. Mijn nieuwe omslagdoek zou Rozemarijn gaan heten.
Nadat Rozemarijn klaar was moest ik nog even geduld hebben. Tijdens het haken was het geweldig weer, maar nadat ze eenmaal klaar was was de zon ver te zoeken. De regen kwam met bakken uit de hemel. Geen weer om mooie foto’s te maken.
Deze week is het beter. De zon laat zich regelmatig zien en afgelopen maandag hebben we daar gebruik van gemaakt. Samen met mijn man reed ik naar een mooi stukje Drenthe dicht bij ons huis. Kampsheide heet deze plek. We kregen de kans om een paar mooie foto’s van mijn Rozemarijn te maken. Eindelijk kan ik haar laten zien. Eindelijk mogen jullie meegenieten!!
Heb ik gelogen? Is het geen plaatje? Ik weet zeker dat ik, en jij ook als je haar gaat haken, er ontzettend veel plezier van zal hebben in de periode die nu aanbreekt.
Het is een heerlijk project om aan te werken met een geweldig eindresultaat.
Wil je Rozemarijn ook gaan haken? Je kunt het patroon vinden in mijn winkeltje. Via deze link kom je meteen op de juiste plek terecht.
Ik wens je vast heel veel haakplezier toe! Laat je af en toe een fotootje zien in de Facebookgroep?
Geniet van je hobby, geniet van het haken. Ik hoop je snel terug te zien hier, in mijn wereldje van Lossen & Vasten.