Het was alweer een hele tijd geleden dat ik mijn haaknaald eigenlijk niet naast me neer kon leggen nadat ik was begonnen aan een nieuw project. Nicole deed iets met me!
We gingen dichterbij de kinderen wonen, we kregen het huis waar ik me zo ontzettend thuis voel, we wonen in een dorp dat voelt als thuiskomen, ik vond een baan op mijn lijf geschreven en toch….
O, wat heeft het voor mijn gevoel lang geduurd voordat ik eindelijk ’s avond weer op de bank zat om heerlijk te haken. Wat zeg ik, ’s avonds?? Voor mijn gevoel deed ik niet anders nadat de eerste toer gehaakt was. Deze deken maakte iets in me los. Of het het garen was, de kleuren, de heerlijke regelmaat van steken, het feit dat het een deken was… ik weet het niet.
Wat ik wel weet is dat ik al was begonnen met 2 andere projecten, waarbij ik halverwege niet meer wist waar ik ook alweer naartoe wilde en hierdoor belandden beide projecten in een grote mand in de hoek. Ze liggen er nog steeds. Het zijn eigenlijk allebei zomertops, dus of ze deze zomer nog online komen durf ik niet te beloven.
Deze deken zat tijdens het haken van één van de projecten in mijn hoofd en moest eruit. De kleurtjes had ik al uitgezocht en mijn keuze voor het garen was ook al gemaakt. Het moest een zomerdeken worden, dus deze keer koos ik voor katoen.
Het garen werd besteld. Terwijl ik bezig was met het uitzoeken van de steken en mijn berekeningen zat te maken om deze steken allemaal passend te maken om mijn deken de juiste lengte en breedte te geven, lag het voor mijn neus. Ik zat te genieten terwijl het nog bolletjes garen waren. O, wat vond ik de kleuren prachtig. Nadat ik eenmaal de lossenlijn had gehaakt en de eerste toeren eraan zaten werden de kleuren alleen nog maar mooier. Mijn deken werd mooi, steeds mooier naarmate ze groter werd en toen ze eenmaal af was vond ik haar perfect. Deze deken had ik voor ogen zonder haar te zien. Toen was ik al enthousiast. Nu zie ik haar, ligt ze voor me en ben ik megatrots haar ontwerpster en maakster te mogen zijn.
Ik heb ervan genoten om eindelijk weer eens een project helemaal af te maken. Ik genoot ervan dit te kunnen doen op onze nieuwe plek, onze nieuwe omgeving. Ook hier kan ik het nog, onder hele andere omstandigheden. Het gaat misschien (nog) niet zo hard als het voorheen ging, maar ik geniet er weer van. Heerlijk!!
Mijn mooie deken moest een naam krijgen. Hierover had ik natuurlijk al heel goed nagedacht tijdens het haken. Ik bedacht dat ik de naam wilde voor mijn deken van iemand die uit deze omgeving komt. Iemand die ik nog niet zo heel lang ken en toch al heel dichtbij is gekomen. Toen dat eenmaal mijn in mijn gedachten schoot wist ik het. Ik noem mijn deken Nicole. Ik geef haar de naam van mijn nieuwe collega. Zij heeft mijn hart geraakt en ze is onderdeel van het proces dat ik me hier thuis voel. Ze is de perfecte persoon om deze deken naar te noemen. Nicole, bedankt!! xx
Ik begon deze blog met een loftrompet te steken over de nieuwe plek en omstandigheden waarin we nu zitten. En dat is helemaal waar. We zitten hier voor de volle 100% naar onze zin. Toch is het natuurlijk wel wennen, hoe leuk het ook is. Het kost energie en het kost tijd om je nieuwe omgeving eigen te maken, om nieuwe mensen te leren kennen, nieuwe namen te onthouden en nog veel meer. Zeker het eerste jaar waarin alles voor het eerst voorbij komt.
Daarnaast is er natuurlijk ook, nu bijna 17 maanden geleden, een heel lief, mooi, schattig, blij, ondeugend klein ventje in ons leven gekomen die me oma heeft gemaakt. Om de week pas ik op hem en moet daarvoor helemaal naar Den Haag. Hij zit vol energie en zijn ouwe oma krijgt steeds minder. Maar o, wat maakt hij me gelukkig en wat is het een rijkdom dit te mogen en kunnen doen.
Als klap op de vuurpijl heb ik ook nog eens een baan aangenomen voor 12 uur per week. Middenin het dorp, midden tussen de mensen, heerlijk! Ik geniet met volle teugen, maar ook dit kost energie.
Nicole, ze heeft het vuur voor het haken weer in me aangewakkerd. Mijn liefde voor haken is lang nog niet voorbij. Ik was er even bang voor nadat ik tot twee keer toe aan een project begon dat niet af kwam. Ik was even bang dat er geen inspiratie meer was, geen liefde voor, geen energie meer over. Gelukkig is dit niet het geval. Toch snappen jullie vast wel, na wat ik hierboven vertelde, dat er voorlopig niet 6 projecten in 3 maanden van mijn handen zullen komen.
Ik blijf lekker haken in het tempo dat past bij mijn nieuwe leven. En af en toe zal er een groot of klein project van mijn haaknaald vallen dat zo mooi is dat ik niet anders kan dan haar met jullie te delen. Ik zie ernaar uit!
Nog even terug naar Nicole, daarvoor waren we hier toch? Jullie zullen vast nieuwsgierig zijn naar hoe deze dame eruit ziet. Hier is ze dan.
Is ze niet prachtig? Is het geen plaatje? Je zou er toch zo mee willen beginnen? Dat kan! Ik heb het patroon in mijn winkeltje gezet. Via deze link kom je meteen op de juiste plek. Werkt de link niet zoals het hoort? Je kunt ook rechtstreeks naar mijn online winkeltje gaan. Het adres hiervan is www.lossenenvastenshop.nl. Je vindt haar onder het kopje haakpatronen en ze staat tussen de dekens.
Geniet van je hobby, geniet van het haken. Ik hoop je snel terug te zien hier, in mijn wereldje van Lossen & Vasten.