Op het moment dat de laatste steek van mijn naald kwam wist ik nog niet dat de volgende deken op een heel andere plek gehaakt zou gaan worden….

Het werd weer eens tijd om iets te haken met de Softfun. Zelf vind ik dit een geweldig garen. Het is een mix van 60% katoen en 40% acryl. Dit maakt dat het heerlijk zacht, maar toch lekker stevig is. Je werk word mooi dicht, maar blijft lekker licht. Het heeft een mooie, bijna stoere uitstraling, maar is toch lief. Ik word altijd erg blij van het haken met de Softfun.
De deken “Sfeervol Geluk” uit mijn boek “Dekens enzo”, is bijvoorbeeld ook een deken die ik met dit garen haakte. Als ik af moet gaan op de vele foto’s, die ik op Facebook, Instagram, via de mail en WhatsApp voorbij zie komen, is het ook nog eens de meest gehaakte deken uit het boek.

Het garen was gekozen, nu de kleur nog. Dat is best nog even lastig met een effen deken. Het moest een kleur zijn die bij de zomer past, maar ook een kleur die bij mij past. Uiteindelijk koos ik voor kleurnummer 2618, de Blossom. Een hele mooie, zachte lila kleur. Volgens mij een prachtige kleur voor mijn effen deken. Daarnaast vind ik de gekozen naam ook nog eens erg mooi.
Ik bestelde het garen en kon meteen aan de slag nadat het werd bezorgd. Over de steken had ik tijdens het wachten hierop al goed nagedacht, dus nadat ik had uitgerekend over hoeveel lossen ik zou gaan haken begon ik aan mijn nieuwste ontwerp.
Ik wilde een mooie, eenvoudige, open deken. Een deken die niet saai zou worden om mee bezig te zijn. Dit is bij een effen deken altijd nog iets lastiger dan bij een gekleurde deken. Wisseling van kleuren maakt het haken toch wat spannender. Bij een effen deken moet je met je stekenkeuze zorgen dat het haken eraan niet saai wordt. Ik denk dit bereikt te hebben met de keuze die ik uiteindelijk maakte. 
Ik genoot steek voor steek, ik genoot toer na toer en ik genoot van het resultaat dat meer en meer mijn benen bedekte. Deze deken werd perfect, deze deken werd nog mooier dan ik van te voren durfde te hopen.
Met tenslotte de rand om mijn deken was ze helemaal “af”. Ze was compleet en klaar om te laten zien aan iedereen die dit wil. Ik bedacht een hele mooie, blije naam. Deze deken zou voortaan met de naam Lola verder gaan.

Twee weken geleden, nadat Wilke klaar was met werken, wilden we de fotografie van mijn mooie deken gaan doen. We zaten samen te bedenken waar we dit keer eens naartoe zouden gaan. Opeens, in een flits, realiseerde ik me dat dit het laatste project zou zijn dat ik ging fotograferen vanuit ons huis in Assen. Natuurlijk gaat dat hier de hele tijd zo op het moment. De verhuizing komt steeds dichterbij en met regelmaat is er iets “voor het laatst”. Deze, de laatste keer fotografie, kwam alleen een beetje onverwacht. Ik had er nog niet over nagedacht. Na deze deken moet het ontwerpen, het haken, het maken van een patroon en het schrijven van een blog even plaats maken voor hele andere dingen. Steeds meer spullen komen terecht in dozen om er over een paar weken weer uitgehaald te worden. We sluiten hier bepaalde zaken af om straks in Didam opnieuw te beginnen. We denken na over het hoe, het wat en het wanneer van heel veel dingen. Kortom: na deze blog staat mijn hele leven even voor de volle 100% in het teken van de verhuizing. Verhuizen naar Didam moet niet even “tussen alle drukte door” gebeuren. Nee, ik wil ervan genieten en ik wil hier goed vandaan gaan.

Even terug naar de fotografie. We bedachten uiteindelijk dat het wel heel toepasselijk zou zijn om deze deken te gaan fotograferen bij de hunebedden. Heel veel Drentser kan het toch bijna niet? Wilke en ik reden samen naar Rolde, waar 2 mooie exemplaren staan, de D17 en D18. Dit werd de plek waar mijn Lola op de foto zou komen.
Bij het tweede hunebed staat een hele oude boom. Deze is bijna één geworden met het hunebed ernaast. Met een beetje hulp, maar ze staat er nog steeds. Wat is dat toch mooi en bijzonder hè?

Het blijft toch altijd indrukwekkend, de hunebedden. Wat zijn we er vaak geweest, wat hebben onze jongens met regelmaat plezier gemaakt op verschillende hunebedden. Wat hebben we veel van de bordjes, zoals hier de D17 en D18 aan ze voorgelezen. Deze plekken waren steeds weer een combinatie van iets leren en lekker spelen.
Vandaag iets heel anders, vandaag stond mijn prachtige Lola hier centraal en zorgden de hunebedden ervoor dat de plaatjes extra mooi werden. Kijk maar eens goed, dit is mijn Lola, mijn nieuwste ontwerp.

Is ze niet ontzettend mooi geworden, deze Lola? Ik ben erg blij met mijn deken en vind het fantastisch dat ze aan mijn dekencollectie is toegevoegd.
Mijn volgende deken zal gehaakt worden in Didam. Ik heb zelfs al een ideetje, maar dit blijft voorlopig nog even bij een deken op papier. Hoe heerlijk zal het zijn om daar straks aan te beginnen in ons nieuwe huis? Lekker bezig zijn met wat ik zo graag doe zal zeker bijdragen aan het me thuis gaan voelen daar!

Heb je zin gekregen om aan deze heerlijke deken te beginnen? Het patroon staat in mijn winkeltje. Via deze link kom je meteen op de juiste plek terecht. Werkt de link niet zoals het hoort? Je kunt ook rechtstreeks naar mijn online winkeltje gaan. Het adres hiervan is www.lossenenvasten.nl. Je vindt haar onder het kopje “Haakpatronen” tussen de dekens. Ik wens je alvast heel veel haakplezier toe!

Geniet van je hobby, geniet van het haken. Ik hoop je snel weer terug te zien hier, in mijn wereldje van Lossen & Vasten.