Het is alweer eventjes geleden dat ik mijn laatste blog schreef, maar ik ben er nog hoor! Even bijkletsen, even een berichtje vanuit het mooie Didam, of, zoals ze het hier noemen: “ons Diem”.

Het is vandaag 4 november en we wonen officieel inmiddels 5 weken in ons nieuwe huis. Dit is gerekend vanaf de dag dat het huis in Assen het onze niet meer was. Ik kan oprecht zeggen dat het een echt “thuis” is geworden. Nu al!!
Bij de bezichtiging wist ik dit ook eigenlijk meteen. Dit huis past ons. Het is een warm, gezellig huis. Ik hou van de balken aan het plafond. Ik hou van onze keuken, van de gezelligheid die het aan alle kanten uitstraalt. Ik hou van de krakende, houten vloeren, van de lichte serre die er zelfs nog aangebouwd is en van het hekje rond de voorkant van het huis. Ik word rustig in dit huis, ik wordt blij in dit huis en ik ben ontzettend dankbaar dat dit huis het onze mocht worden. Ik heb er alle vertrouwen in dat we hier nog een aantal hele gelukkige jaren zullen doorbrengen.

Ook alles wat niet huis is bevalt goed. Langzamerhand vindt Wilke zijn plekje bij zijn nieuwe baan. We hebben een nieuwe huisarts, tandarts en ziekenhuis gevonden. Deze laatste zijn niet de leukste dingen, maar wel heel erg nodig. Bij de tandarts heb ik zelfs alweer de nodige behandelingen gehad. Twee gaatjes moesten opnieuw gevuld en dit deed hij met mooie, witte vulling. Hier ben ik zo ontzettend blij mee. Helaas heb ik niet een erg goed gebit en heb ik vanaf mijn jeugd al heel wat gaatjes moeten laten vullen. Dit gebeurde tot nu toe steeds met grijze vulling en dus erg zichtbaar, zeker als ik lach. Hier gaat deze tandarts stukje bij beetje verandering in brengen. Ook heb ik samen met mijn broertje op twaalfjarige leeftijd een ongelukje gehad in het zwembad. Hierdoor was mijn voortand er op een haar na helemaal uitgevlogen en is toen teruggezet. Gelukkig maar, maar de tand is wel altijd een stuk donkerder gebleven. Onze nieuwe tandarts is hem nu vanaf de binnenkant aan het bleken. Je zult het niet geloven, maar de verkleurde tand die je ziet op deze oude foto is nu al bijna helemaal bijgekleurd. Niet belangrijk, wel heel fijn!!

Ik geniet van de fietstochtjes en wandelingetjes vanaf ons huis naar het dorpscentrum. Mijn boodschapjes doe ik tegenwoordig bij de supermarkt, de groenteboer, de slager en op de markt. Iedere dag loop of fiets ik even en haal de spullen die ik nodig heb om lekker te kunnen koken. Af en toe maak ik een praatje met iemand en onderweg krijg ik regelmatig een “hallo” of een vriendelijk knikje van de mensen die ik tegenkom. De sfeer hier is open en erg vriendelijk. Volgens mij gaat dit wel goedkomen. 

Overdag ben ik lekker bezig met het huishouden, met de vele klusjes die nog gedaan moeten worden, met de dingen die nog geregeld moeten worden en verder rommel ik een beetje aan. Aan het begin van de middag pak ik mijn stapel tijdschriften van de verschillende supermarkten erbij en zoek ik naar een lekker recept. Ook ben ik inmiddels al lid van verschillende kookpagina’s op het internet. Als ik iets gevonden heb ga ik op pad om mijn boodschapjes te halen. Tegen de tijd dat Wilke weer naar huis komt begin ik te koken. Dit is echt het hoogtepunt van mijn dagen op het moment. Ik kan hier ontzettend van genieten. Ik begon met het koken van recepten om te wennen aan mijn nieuwe manier van koken. In Assen kookte ik op gas en hier hebben we een keramische kookplaat. Even wennen, maar het bevalt prima. En hoe kun je er beter aan wennen dan door er lekker, uitgebreid mee te oefenen?  

En tenslotte, daar waar het allemaal om begon, de kinderen. Ze wonen nog steeds op afstand, maar o, wat geniet ik ervan dat die afstand zoveel kleiner is geworden! Twee weken geleden was ik de hele dag gezellig bij onze schoondochter in Utrecht. Oppassen in Den Haag is nu zoveel fijner. Ik kan er in de ochtend naartoe en ’s avonds zit ik weer heerlijk bij Wilke op de bank. De kleine man heeft inmiddels zelfs al een nachtje bij ons gelogeerd. Zo niet normaal leuk!!

Ik hoor jullie denken. Leuk allemaal, maar we volgen je om je haakwerkjes, om je patronen. Wat is de plek van Lossen & Vasten in dit hele verhaal? Het antwoord hierop is heel eenvoudig. Er wordt hard gewerkt om de deur naar dit wereldje weer wagenwijd open te gooien! Ik kan nu helaas nog heel eenvoudig niet bij mijn spullen. Daarnaast zit mijn hoofd nog te vol met van alles en nog wat rondom de grote verhuizing die we achter de rug hebben, maar waar we ook nog middenin zitten. Toch, heel langzamerhand, op bepaalde uurtjes van de dag als ik even niet precies weet wat te doen, mis ik mijn mooie, kleine wereldje. Dan mis ik het haken, mis ik het altijd bezig zijn, mis ik het inpakken van bestellingen en het uitzoeken van kleurtjes en steken voor een nieuw project. Mijn mand met de enige bolletjes die niet in dozen zitten staat eenzaam en verloren naast mijn plekje op de bank. Mijn haaknaald ligt te wachten op mijn handen die hem weer vasthouden. Het aantekenboekje ligt ernaast en wil graag geopend worden. Nog eventjes geduld…  

Afgelopen zaterdag is de nieuwe voorkant van de garage, de plek van waaruit ik straks ga werken, erin gezet. O, wat is het mooi geworden!! Het moet nog wel geschilderd worden, maar dat komt snel genoeg.

Zie je de ladder tegen het dak staan? Daar wordt op dit moment hard gewerkt! Het dak van de schuur voor Wilke lekte en het dak van mijn nieuwe werkplek bleek heel slecht te zijn. We durfden het niet aan om de binnenkant van de garage mooi te maken en een groot risico te lopen dat ook dit dak zou gaan lekken. Vandaag zijn ze begonnen dit weer piekfijn in orde te maken! Ook wordt het meteen geïsoleerd, zodat mijn wolletjes mooi droog blijven straks.

Binnenkort krijg ik de datum te horen wanneer de binnenkant aangepakt gaat worden. Dan komt er een mooi plafond in en de muurtjes worden netjes gemaakt. Als dat allemaal klaar is kunnen wij het gaan sauzen en leggen we er een mooie vloer in. En dan, en dan….. ooooo, heerlijk!!! Dan stap ik de deur naar mijn nieuwe wereldje van Lossen & Vasten binnen!! Dan kan ik weer aan de slag. 
Kijk maar eens goed naar deze foto’s. Dat het me niet lukt om hier aan het werk te gaan is wel duidelijk, of niet?

Heerlijk, ik geniet ervan om even contact met jullie te hebben op deze manier. Heerlijk even achter mijn laptop om een blog te schrijven. Het is fijn om jullie te laten weten hoe het hier gaat en waar we mee bezig zijn.
En ondanks dat ik Lossen & Vasten af en toe erg mis, moet ik ook eerlijk bekennen dat het heel erg goed voelt dat ik de beslissing heb genomen om tijd te nemen voor dit alles. Als ik moet schilderen dan heb ik daar de tijd voor. Als er mensen hier aan het werk zijn heb ik de rust en de tijd om er voor ze te zijn met koffie, thee en een lekkere lunch. Ik heb de tijd om kennis te maken met deze nieuwe omgeving. Ja, het is goed zo!!
En echt, ik kom terug!! Hoe, wat en wanneer weet ik nog niet, maar ik hou jullie op de hoogte. 
Tot die tijd kun je nog steeds mijn patronen bestellen! Heb je al een lekker vest voor de herfst? Of een heerlijke deken op je bank? Heb je al een sjaal gehaakt voor de winter, of een muts? Of zelfs een set van deze twee? Je vindt de patronen hiervoor allemaal in mijn webshop. Je vindt ze achter deze link

Ik ga weer snel verder. Op dit moment ben ik bezig de verwarming en buizen in de serre te verven. Ook een heerlijke klus!!

Geniet van je hobby, geniet van het haken. Ik hoop je snel terug te zien hier, in mijn wereldje van Lossen & Vasten.