Dit vest is het perfecte vest voor de tijd die er nu aan gaat komen. Ze is heerlijk luchtig, maar ze houdt je nog wel lekker warm.
Ik wilde weer eens een lentevest haken. Ik had er zin in. Het hoe en wat wist ik niet precies, maar ik wist al wel een aantal dingen.
Dit vest zou ik haken van de Softfun Denim. De Softfun is een garen waar ik dol op ben. De Denim versie van dit garen is net iets anders, noem het een tikkeltje stoerder. Het garen is perfect voor projecten die je haakt voor deze periode van het jaar. Door de 60% katoen die er in zit krijgt het al een heerlijk luchtig, zomers karakter. De 40% acryl die het garen afmaakt, maakt dat het heerlijk zacht, nog lekker warm en licht is. Ik ben fan!
Voor de kleur ging ik voor een mooie gedekte, maar toch fleurig rood. Dit past bij me en ik zag mezelf al helemaal rondlopen met dit vrolijke vest.
Ook over het model had ik al goed nagedacht. Ik wilde een niet te strak vest. Ze moest heerlijk om me heen kunnen bewegen. De mouwen moesten niet te kort worden, maar ook niet driekwart, een beetje net tot op de elleboog.
Over de steek die ik zou gebruiken had ik wel een idee, maar ik moest hier nog wel wat verder over nadenken. Het vestje zou, net als het garen dat ik ging gebruiken, een beetje luchtig worden, maar ook wel warmte moeten geven. Ik probeerde af en toe vast wat steekjes uit. Na een aantal probeerseltjes wist ik wat ik wilde! Ik schreef op wat ik had verzonnen en haakte lekker verder aan mijn deken.
Nadat de prachtige deken Mila, die ik twee weken geleden plaatste, klaar was kon ik gaan beginnen! Heerlijk om weer even te haken aan een wat kleiner project. Even niet zo’n grote lap op mijn schoot. Ook genoot ik van weer eens een andere kleur en ander garen. Heerlijk die afwisseling!
Zoals bij ieder project begon ook dit project met een aantal keren beginnen en toch weer uit moeten halen. Dit hoort bij wat ik doe. Het duurt altijd even voor ik weet welke maat haaknaald perfect is voor mijn nieuwe project, voor ik op het juiste aantal steken haak, voor ik dus helemaal tevreden ben. Vanaf het moment dat ik echt kon beginnen was het alleen nog maar genieten.
Tijdens het haken dronk ik vele kopjes koffie, genoot ik van de sneeuw die er plotseling nog viel, droomde ik weg en dacht aan het kindje dat toen nog geboren moest worden. Ik verzon alvast wat we zouden kunnen doen in de vakantie en in de avonden stond gezellig de tv aan en keken Wilke en ik samen onze series op Netflix. Dat is het fijne aan haken. Heerlijk genieten, lekker ontspannen en je gedachten op een rijtje zetten.
Mijn vest vorderde en ik had bedacht dat dit een vest was dat ik naar mezelf zou gaan noemen. Niet mijn roepnaam, maar mijn doopnaam zoals ze dat noemen. Ik heet Johanna en aangezien mijn vesten en truien allemaal met een J beginnen kon dit perfect.
Ik ben een nakomertje, een ongelukje, zoals dan ook vaak wordt gezegd. Gelukkig heb ik me nooit een ongelukje gevoeld. Ik was geliefd door mijn ouders en ik heb nooit het gevoel gehad dat ik er beter niet had kunnen zijn. Eerder het tegenovergestelde. Ik voelde me altijd zeer gewenst.
Toen ik er later ook nog eens achter kwam dat mijn naam “een Godsgeschenk” betekent werd dat gevoel nog eens extra bevestigd.
Ik was vernoemd naar mijn tante. Tante Jo. Heel veel contact met ooms en tantes had ik in mijn jeugd niet. Ik herinner me haar wel van een paar visites, maar dat zijn vage herinneringen.
Mijn moeder overleed toen ik 18 jaar was en vanaf toen was het contact met ooms en tantes eigenlijk helemaal zo goed als afgelopen. De schuld van niemand, zo was het gewoon.
Wel ben ik altijd nieuwsgierig gebleven naar mijn tante Jo. Ze was de oudste zus van mijn moeder, mijn moeder kwam na haar en vele kinderen volgden…. Ik deed eerlijk gezegd niets met die nieuwsgierigheid, maar deze groeide wel met het ouder worden.
In maart 2018 kreeg ik te horen dat tante Jo ziek was en dat ze waarschijnlijk niet zo heel erg lang meer te leven had. Dit was het moment om stappen te zetten als ik haar nog zou willen zien. Ik zocht contact met mijn nicht en een afspraak werd gemaakt.
Wat was het gezellig! Wat had ik een lieve tante! Wat wist ze me ook nog veel te vertellen over de jeugd van haar en mijn moeder. Ik genoot van de verhalen die ze me vertelde over haarzelf en mijn moeder in hun jonge jeugd. Over haar en haar man en mijn vader en moeder samen. Ze vertelde me dat Aaltje (mijn moeder) en zij elkaars beste vriendinnen waren.
Het deed me zo goed haar te leren kennen, maar door haar ook mijn eigen moeder nog veel beter te leren kennen. Een dag met een gouden randje!!
Wat ze me ook vertelde was dat ook zij Johanna heette. Ik was dus echt, helemaal, naar haar vernoemd. In mijn hoofd hadden mijn ouders van Jo zelf Johanna gemaakt. Dit bleek helemaal niet zo te zijn. Mijn eigen naam werd steeds mooier! We namen afscheid en ik ging naar huis. met een hoofd vol gedachten en een hart vol blijdschap.
Een paar maanden later deed ze haar ogen voor de laatste keer dicht. Een paar dagen ervoor was ik nog een keer bij haar geweest, maar was ze al niet meer bij kennis. Wat ben ik ontzettend dankbaar dat ik, al was het aan de late kant, toch nog de stap heb durven zetten om naar haar toe te gaan en mijn naamgenoot in mijn hart te sluiten.
Mijn naam is Johanna, een Godsgeschenk. Genoemd naar mijn tante, alles behalve een ongelukje. Wat een prachtige naam om aan dit prachtige lentevest te geven!
Ik denk dat jullie inmiddels wel nieuwsgierig zijn naar het project waar het hier eigenlijk om gaat.
Afgelopen zondag wilden Wilke en ik de fotografie voor dit vest graag doen. Dat moest ook wel, want 2 dagen later wilde ik de blog plaatsen. Het was vreemd weer. In de ochtend scheen de zon om even later plaats te maken voor een dikke hagelbui. Niet veel later kwam ze terug en wisselde af en toe van plaats met grote, dikke regenwolken. We besloten om richting Rolde te rijden. Daar is een leuk, klein stukje natuurgebied waar we nog niet eerder waren geweest. Wilke was gewapend met een fotocamera, ik met een paraplu.
Daar gingen we. Hier is ze dan, mijn nieuwste project Johanna!!
Nog even een detailfotootje.
Wat is ze mooi hè? Ik vind haar zo ontzettend goed gelukt! Het is geweldig om haar nu met jullie te kunnen delen.
Wil je Johanna ook graag haken? Wil je het vest ook graag dragen deze lente? Het patroon vind je in mijn winkeltje. Via deze link kom je meteen op de juiste plek terecht. Ook de Noorse Sluiting die ik gebruikte vind je in mijn winkeltje. Ze staan onder deze link. Ik gebruikte hier nummer 3.
Werken de links niet zoals het hoort? Je kunt ook rechtstreeks naar mijn online winkeltje gaan. Het adres hiervan is www.lossenenvastenshop.nl. Het vest vind je bij de patronen onder “Vesten en Truien” en de Noorse Sluitingen onder de knopen. Ik wens je vast heel veel haakplezier toe!
Geniet van je hobby, geniet van het haken. Ik hoop je snel terug te zien hier, in mijn wereldje van Lossen & Vasten.