Soms is de weg iets langer, maar het resultaat verbluffend mooi! Deze deken kon alleen maar Ina heten!
Zoals jullie allemaal inmiddels wel weten heb ik van 15 april 2022 tot 1 augustus 2023 met ontzettend veel plezier bij de Takko hier in Didam gewerkt. O, wat was het heerlijk om weer onder de mensen te zijn. Ik had het gemist de eerste maanden nadat we hier net in Didam waren komen wonen.
Iedere werkdag was bijzonder. Ik had de leukste gesprekjes met de klanten die bij ons kwamen kijken of kopen. Vaak gewoon over het weer of over de prachtige kleding die we in de winkel hadden hangen. Het was nooit saai om er te werken en ook nooit vervelend om te gaan.
Daarnaast werkte ik met een fantastisch stel collega’s. Wat waren (en zijn) we gek op elkaar. We gunden elkaar het allerbeste en waar we elkaar even moesten helpen of vervangen deden we dat met heel veel liefde. We zijn een top-team zeiden we vaak tegen elkaar!
Op het moment dat ik dit schrijf kan ik er nog de tranen van in mijn ogen krijgen en kan ik die mooie sfeer nog zo ontzettend missen. Toch sta ik nog steeds achter mijn keuze. Het was (en is nog steeds) de juiste beslissing om te nemen. Gelukkig krijg ik er ook veel voor terug.
Mijn collega’s, ja een stel lieverds zijn het! Wat hebben ze veel voor me klaargestaan met begrip voor het feit dat ik soms even niet zo hard kon als ik wel wilde. Altijd was er wel een luisterend oor en de knuffels, die ik af en toe even nodig had, kreeg ik in overvloed.
Fijn om in zo’n mooie sfeer te moeten werken. Want werken moesten we, hard werken was het ook vaak!!
In dat top-team waar ik het over had zat één collega waar ik me in het begin aan moest schuren en zij aan mij. Bij haar ging het niet zo vanzelf als bij de anderen. Jazeker, we mochten elkaar vanaf de eerste dag ontzettend graag, daar zat het hem niet in. We moesten elkaar alleen beter leren begrijpen en aanvoelen. Soms gebeurde dat door elkaar even lekker de waarheid te zeggen. Vaak lag diezelfde waarheid gewoon precies in het midden, voor het oprapen, maar zagen we dat beide even niet. Soms keken we elkaar even aan van: hoezo? wat nou? wat is er nu precies aan de hand? Soms hielden we ons beide maar even wijselijk stil. Het prachtige van dit alles was wel dat ieder misverstand altijd werd afgesloten met een dikke knuffel. Heerlijk is dat!!
Stukje bij beetje leerden we elkaar meer en meer kennen, zagen we hoe prachtig mooi de ander eigenlijk was, met alle verschillen en overeenkomsten. We leerden om om elkaar te geven en er ontstond een hele mooie vriendschap tussen twee collega’s.
Ik mis haar ontzettend. Het is nog steeds lastig om langs de winkel te lopen en haar daar bezig te zien. Heel af en toe loop ik even naar binnen, maar meestal slik ik de brok in mijn keel door en loop ik verder. Dat wat vaker naar binnengaan komt wel weer. Eerst nog even aan mijn nieuwe leventje wennen.
En toen begon ik weer eens te haken aan een prachtige deken. Ik was wat aan het rommelen tussen mijn bolletjes in mijn heerlijke ateliertje. Daar kwam ik een aantal kleuren tegen van de Softfun van Scheepjes. Dit was precies waar ik weer eens zin in had om mee aan de slag te gaan. Mijn haak-hart ging er gewoon een stuk sneller van kloppen. Ik legde deze bolletjes voor me neer en pakte de stalenkaart erbij met alle kleuren die er van dit garen te bestellen zijn. Ook werd mijn schetsboekje tevoorschijn gehaald en ging ik aan de slag met een ontwerpje. Eerst de grote lijnen, de kleurverdeling. Hierna ging ik nadenken over de steken. Welke steken passen mooi bij dit garen en welke steken passen ook mooi bij elkaar?
Ik begon te haken aan een proeflapje en kwam erachter dat er nog wel iets meer pit in mocht. Zo kwam het donkergrijs erbij. Het garen werd besteld en toen dat eenmaal binnen was kon ik ermee aan de slag.
Nou, dat aan de slag gaan kwam niet zonder stoot! Sjongejonge, wat heb ik ermee lopen worstelen!! Af en toe wist ik niet meer of het nu de kleuren, de steken, het garen of een combinatie van de drie was! Dan weer klopte de kleurenverdeling niet, dan weer waren de steken niet de juiste bij elkaar, dan begon de deken scheef te trekken en tenslote werd ik er een beetje gek van en gooide mijn deken in de hoek.
Gelukkig bleef ze daar niet lang liggen. Ik vond het garen en de kleuren te mooi om er niet een deken van te haken en ik verzamelde nieuwe moed en energie. Met alles wat in me was wilde ik dat dit ging lukken. Ik wilde het niet alleen, ik wist ook zeker dat het kon. Daar ging ik weer, de lossenlijn was wéér gehaakt!!
Het ging niet helemaal in één keer goed deze keer, maar ik zag wel wat er mis was en hoe ik de dingen die ik tegenkwam kon oplossen. Mijn doorzettingsvermogen werd uiteindelijk beloond. Daar was ineens mijn deken. Niet zomaar een deken, maar een prachtige deken die alle moeite die ik erin gestoken had waard is geweest. Wat was ik hier blij mee en wat ben ik dat nog steeds!!
Over een naam voor deze deken heb ik niet lang na hoeven denken. Eigenlijk wist ik deze al vanaf het moment dat ik aan het haken was en zag hoe mooi ze uiteindelijk zou gaan worden:
Ina, deken Ina, een mooiere naam kan ik voor haar niet bedenken! Waarom? Ik denk dat jullie dit na het verhaal waar ik mee begon wel zullen begrijpen!
Volgens mij zijn jullie inmiddels wel heel nieuwsgierig geworden naar de deken waar ik het nu al zo lang over heb. Ik ben eerlijk gezegd ook best nieuwsgierig naar wat jullie ervan vinden.
Afgelopen vrijdag heb ik mijn camera erbij gepakt en ben eens heerlijk aan het fotograferen geweest. O, wat kan ik hier altijd weer van genieten. Door het oog van de camera kijk ik altijd weer heel anders naar het project. Ze ligt dan niet meer op mijn schoot tot ik uitgehaakt ben, maar dan is ze echt helemaal klaar en doet ze waar ze voor is gemaakt: mooi zijn en gebruikt worden.
Hier het resultaat van een ochtend fotografie. Geniet ervan!!
Wat is ze toch mooi geworden hè? Volgens mij heb ik het niet overdreven. Ik ben in ieder geval erg blij met deze deken.
Wil je haar ook graag gaan haken? Het patroon kun je vinden in mijn (online) winkeltje. Via deze link kom je meteen op de goede plek terecht. Werkt de link niet zoals het hoort? Je kunt ook rechtstreeks naar dit winkeltje gaan. Het adres is www.lossenenvastenshop.nl. Je vindt haar bij de haakpatronen tussen de dekens.
Ook het pakket om deze deken te kunnen haken kun je bij me kopen. Hier kom je door op deze link te klikken. Wil je hetzelfde garen, maar andere kleuren? Ik ben druk bezig dit garen ook in losse bollen in het winkeltje te plaatsen. Als het er nog niet bij staat onder het kopje “Losse bollen garen” mag je hierover even een mailtje sturen naar info@lossenenvastenshop.nl. Ik zorg dan dat jouw kleur er zo snel mogelijk bij staat. Koop je het haakpakket bij mij dan krijg je er gratid het Lossen & Vasten label bij.
Ik wens iedereen van jullie een Ina toe, een persoon waaraan je jezelf kan schaven. Een persoon in je leven die van jou een mooier mens maakt en dat daarmee zelf ook wordt. Ook wens ik jullie allemaal een deken Ina toe. Ze is zo ontzettend mooi, zacht en warm. Ik weet zeker dat je zult genieten vanaf de eerste lossenlijn tot en met het moment dat je jezelf eronder kunt nestelen op de bank. Hmmmmmm…
Geniet van je hobby, geniet van het haken. Ik hoop je snel terug te zien hier, in mijn wereldje van Lossen & Vasten.