We hebben een roerige tijd achter de rug. Het haken van deze hoes voor mijn warmwaterkruik was een welkome afleiding.
Ruim 2 weken geleden plaatste ik een bericht op Facebook over het feit dat ik veel in het ziekenhuis zou zijn de komende tijd. Wat kreeg ik hier ontzettend veel lieve reacties op. Heel erg bedankt daarvoor. Het is zo fijn om te weten dat er mensen met je meeleven, voor je bidden of even iets liefs tegen je zeggen in een tijd die heel lastig is. Natuurlijk, uiteindelijk moet je er zelf doorheen, maar te weten dat er mensen naast je staan doet goed!!
Ik zal in het kort even proberen uit te leggen wat er aan de hand was en is. We zijn namelijk nog niet klaar.
Op 25 september kreeg ik een soort aanval, waarbij ik het heel benauwd kreeg en even niet kon praten of reageren. Eigenwijs als ik ben, deed ik hier in eerste instantie niets mee. Uiteindelijk ging ik, tweeënhalf week later, toch naar de huisarts. Ik merkte aan alles dat ik een behoorlijke klap gekregen had. Na wat heen en weer te bellen werd er de conclusie getrokken dat ik waarschijnlijk een tia heb gehad.
Op 15 oktober moest ik voor allerlei onderzoeken naar het ziekenhuis. Dit noemen ze hier een tia-straat. Van tevoren hadden we een gesprek met de neuroloog. Nadat ze mijn verhaal had aangehoord dacht zij dat het wel eens geen tia, maar epilepsie kon zijn. Dit ook gezien het feit dat ik diabetes heb en die combinatie veel voorkomt.
Na de onderzoeken kwamen we weer terug bij de neuroloog en vertelde ze ons dat ze geen tia-verschijnselen konden zien. Dit sluit het nog niet uit, omdat je na 24 uur meestal niets meer van een tia terug ziet. Maar goed, wat ze wel hadden gezien op de MRI, de CT scan en bij het Duplex onderzoek is dat mijn halsslagader compleet dicht zit. Er is geen enkele bloedstroom meer. Daarnaast, die kon er ook nog wel even bij, zagen ze vlekken aan de bovenkant van mijn longen. Dit zagen ze omdat ze de halsslagader goed wilden zien met een contrastvloeistof en hadden hierbij “per ongeluk” ook de bovenkant van mijn longen meegenomen.
Onze wereld stortte even in. We waren verdrietig, ongerust, beetje bang ook en alles wat erbij hoorde. Toch moesten we nog twee weken wachten op uitslagen en een bezoek aan de longarts.
Dit was afgelopen maandag. In de ochtend gingen we samen naar de longarts. Deze vertelde ons dat ze in de bloedwaarden niets verontrustends heeft gezien. De vlekken op de longen kunnen goed of fout zijn, maar zij denkt niet dat het fout is. Hiervoor moet ik morgen nog een keer door de scan om de complete longen te zien en krijg ik ook nog een longfunctietest.
In de middag vertelde de neuroloog ons dat er aan mijn halsslagader niets gedaan kan en mag worden. Deze open maken is veel te riskant. Er niets mee doen brengt ook risico met zich mee, maar dit risico is stukken kleiner dan opereren.
Over de aanval die ik had (en ook in het verleden wel eens vaker in iets mindere mate) denken ze nog steeds dat het heel goed epilepsie kan zijn. Hiervoor krijg ik ook nog meerder vervelende onderzoeken.
Daarnaast heb ik veel last van pijn, vooral in de nachten. Ook hiervoor moet ik nog onderzoeken krijgen.
Een lange lijst, ik weet het. Ik heb getwijfeld of ik het wel of niet met jullie zou delen allemaal, maar heb toch gekozen om dit wel te doen. Het is geen geheim en ik had ook al verteld dat ik in het ziekenhuis was geweest. Hier verder niets meer over zeggen voelt ook niet goed.
We zijn nog niet klaar, maar weten wel veel meer nu. Het voelt allemaal erg dubbel, maar de tijd zal ons leren dit allemaal een plekje te geven. Hopelijk geven de onderzoeken die nog komen ons nog iets meer rust.
In de weken waarin we moesten wachten op uitslagen had ik niet de rust om met grote projecten aan de slag te gaan. Wel had ik behoefte om te haken, lekker met mijn handen bezig te zijn en mijn gedachten een beetje op een rijtje te zetten.
In mijn ateliertje lagen nog steeds een groot aantal warmwaterkruiken. Hier wilde ik nog steeds graag een hoes voor ontwerpen. Dit leek een ideaal project om mee bezig te zijn en ik ging aan de slag.
Na een beetje uitproberen, tekenen en uitrekenen ontstond er iets dat ik erg mooi vond. Omdat ik kruiken had in 4 kleuren haakte ik ook 4 hoezen. Wat een heerlijk werkje was dit zeg! Wat heb ik ervan genoten en wat is het ook heerijk om zo’n kruik te gebruiken. Lekker in je nekkie, je rug of op je voeten… Het was een heerlijk haakproject, maar het is ook een heerlijk hebbeding! Daarnaast, en dat was voor mij op dat moment even het belangrijkste, gaf het me de rust tussendoor die ik even nodig had.
Wil je weten over welke hoes ik het heb? Hier is ze dan!
Is ze niet mooi geworden? Ik ben er echt heel erg blij mee!!
Wil je deze hoes ook gaan haken? Dat kan. Ik heb het haakpakket voor deze hoes in mijn (online) winkeltje gezet. Het is een erg leuk cadeautje, zowel voor jezelf als voor iemand anders. Je komt bij dit pakket via deze link.
Ook heb ik vandaag de bollen Cahlista van Scheepjes, die ik nog in huis heb, met een korting van 40% in mijn winkeltje gezet. Hier kom je via deze link. Wie weet zitten er nog een paar leuke bollen voor je bij.
Ik ga weer achterover leunen en pak mijn haakwerk er weer lekker bij. Ik heb een paar leuke bollen in huis waar ik nog graag iets mee wil gaan doen. Koppie thee erbij… heerlijk genieten!!
Geniet van je hobby, geniet van het haken. Ik hoop je snel terug te zien hier, in mijn wereldje van Lossen & Vasten.