Bijna alle vakanties zijn voorbij, het “gewone” leven gaat weer beginnen… ook hier in Didam!!
Het leven gaat niet altijd vanzelf. Soms is er een beetje, of een beetje meer strijd nodig om je plek in het leven te vinden. Zo ook bij mij.
Lossen & Vasten is in maart 2015 ontstaan vanuit het feit dat ik vastraakte in mijn gezondheid. Het hebben van diabetes is voor mijn hoofd en lijf zo lastig om mee om te gaan dat ik regelmatig ben vastgelopen in de dingen die ik doe of graag wil doen.
Op het moment dat ik in Assen niet meer kon functioneren als etaleuse en verkoopmedewerkster op de damesafdeling bij C&A moest ik gaan revalideren. Een heel zwaar, maar tegelijkertijd heel goed jaar in mijn leven. Het werken bij C&A ging niet langer, fysiek kon ik dit niet aan.
In het jaar van revalideren begon ik te haken, en niet zo’n beetje ook!! Onze oudste zoon vond na een tijdje dat ik niet al mijn prachtige haakwerkjes alleen op Facebook moest laten zien. Hij vond dat ik een soort van etalage hiervoor moest hebben. Niet alleen om dat wat ik maakte te laten zien, maar ook om iets om handen te hebben. Dit werd uiteindelijk deze prachtige website van Lossen & Vasten, waar ik tot op heden nog steeds supertrots op ben.
Ik kwam erachter dat ik het allemaal veel leuker vond dan ik had verwacht. Ik kreeg weer plezier in het leven. Ook merkte ik dat ik het erg leuk vond om zelf projecten te verzinnen en uit te werken en dat ik het leuk vond om hier patronen van te maken. Lossen & Vasten kreeg vorm en werd groter en groter.
Op 21 augustus 2018 ging mijn webshop online. Ik bedenk me nu ineens dat dit alweer 5 jaar geleden is. Door alle omstandigheden van de afgelopen tijd is het me helemaal ontgaan. Toch nog even over nadenken…
Wat heerlijk was en is het om van je hobby ook echt je werk te kunnen maken.
Op 15 september 2021 kregen we de sleutel van ons huis hier in Didam. Een hele verandering op alle fronten. Een ander huis, een andere woonplaats, een andere provincie, andere mensen om je heen, andere winkels om de boodschappen te halen… werkelijk alles was anders. Onze garage werd omgebouwd tot het atelier van Lossen & Vasten. O, wat was ik er trots op, maar wat zag ik er ineens tegenop om hier iedere dag te gaan zitten. Het overviel me toen ik erover begon na te denken dat ik dan amper met mensen in contact zou komen. Het enige contact dat ik dan zou hebben was het “hallo” tegen de winkeljuffrouw en de mensen die ik op straat voorbij liep. Ik had niet meer 3 kleine jongetjes thuis die ik naar school zou brengen en weer halen. Was dat zo geweest dan zou contacten leggen als vanzelf gaan. Nee, we kwamen hier met z’n tweetjes en moesten het ook helemaal samen doen.
Alleen maar mensen online ontmoeten… wilde ik dit wel? Wilde ik mijn dagen helemaal alleen in mijn prachtige ateliertje doorbrengen?
Ik kwam erachte dat ik dit eigenlijk niet wilde en toen ik de kans kreeg om bij Takko te komen werken greep ik deze met beide handen aan. O, wat genoot ik van mijn werk, van mijn collega’s en de klanten die langskwamen. Binnen de kortste tijd voelde ik me helemaal op mijn plek. Didam is, mede dankzij het werken bij Takko, mijn thuis geworden. Ik zou nergens anders meer willen wonen.
Lossen & Vasten schoof een beetje naar achteren in mijn hoofd. Ik kon het ook niet allemaal. Werken bij Takko, het goed doen voor mijn gezin en ook nog eens de balletjes bij Lossen & Vasten hoog houden ging niet tegelijk. Ik liet mijn liefde voor Lossen & Vasten een klein beetje voor wat het was. Zelf het haken zonder patroon erbij schrijven was even van de baan.
Toen kwam deken Nicole. Een prachtige deken die ik ontwierp. Ik kreeg er ineens weer heel erg veel zin in en had de inspiratie om deze deken te ontwerpen, te haken én op patroon te zetten. Het maakte me zo ontzettend blij. Ik had het gevoel de hele wereld weer aan te kunnen en ook Lossen & Vasten weer een hoger plekje in mijn prioriteitenlijstje te geven. Helaas lukte dit (nog) niet en ik ging weer door zonder veel aandacht aan Lossen & Vasten te besteden.
Helaas ging het bij Takko ook steeds minder goed. Per week voelde ik mijn energie minder worden en per week ging het weer slechter met me. Mijn lijf wil niet mee als ik teveel van mezelf vraag. Ik werd weer zo ontzettend moe en wist niet zo goed wat ik met mezelf aan moest. Alle tijd die ik niet bij Takko aan het werk hoefde stak ik in uitrusten, mijn lijf klaar te maken om weer een dag werken aan te kunnen.
Het haken trok hierdoor steeds meer aan me. Heerlijk, tijd op de bank met mijn haaknaald, tijd om af en toe lekker weg te dromen in mijn eigen wereldje, tijd voor het schrijven van blogs en contact hebben via de laptop met mijn volgers die me zo dierbaar zijn. Ik bedacht dat ik het toch weer wilde gaan proberen en dit resulteerde in mijn laatste Cal “Hapy Moments”. Met de vraag in mijn achterhoofd: “is dit het einde of een nieuw begin van Lossen & Vasten?”
Wat heb ik ontzettend genoten van tijd voor mijn grote passie en wat heb ik het ook gemist. Het verlangen naar rust in mijn leven en lekker doen wat ik zowel met mijn hoofd als mijn lijf kan werd steeds groter.
Mijn lijf was op, het ging echt niet meer. Er kwam steeds meer op mijn bordje, steeds meer gezondheidsklachten kwamen erbij. Ik moest worden opgenomen voor wat onderzoeken, kreeg een heel nieuw insulinepompsysteem en worstelde maar door, tot het niet meer ging. Aan het begin van juni van dit jaar heb ik besloten te stoppen met het werken bij Takko. Het deed ontzettend veel pijn, zowel bij mezelf als bij mijn collega’s. Vele tranen zijn gehuild, maar het was wel het beste. Ik diende mijn ontslag in per 1 oktober. Dat voelde voor mezelf het beste. Ik wilde ze niet in de steek laten in een periode dat er al steeds mensen wegvallen door vakantie.
Totdat…
Mijn allerliefste mannetje kreeg een hartinfarct. Zomaar vanuit het niets. Hij heeft geen overgewicht, rookt niet, drinkt niet en heeft geen grote stress. Eén groot vraagteken, maar wel een feit. Ons leven verliep ineens helemaal anders. En ook mijn beslissing om pas per 1 oktober te stoppen met werken veranderde. Ik kreeg eerst 2 weken zorgverlof. Dat was heel erg fijn, maar er gebeurde zoveel tegelijk. Ik moest werken aan mijn eigen lijf, maar er ook voor Wilke zijn. Daarnaast moest ik mijn ingeplande uurtjes toch werken, hoe lief ze ook voor me waren bij Takko en hoeveel ruimte ik ook kreeg om, daar waar het niet anders kon, vrij te nemen.
Dit maakte dat ik samen met de filiaalmanager heb besloten om toch te stoppen per 1 augustus. Ik “zit” dus inmiddels alweer een maand thuis. Langzaam maar zeker merk ik dat er rust komt in mijn lijf, dat allles een plekje begint te krijgen.
Met Wilke gaat het goed! Die man van mij is echt geweldig bezig. Natuurlijk is hij nog niet op het oude niveau terug, maar hij werkt er hard aan. Iedere week zit hij een aantal keer in het ziekenhuis bij de cardioloog, maatschappelijk werk en fysiotherapie. Daarnaast is hij thuis ook lekker zijn conditie weer aan het opbouwen door, samen met mij, veel te wandelen, te fietsen en een beetje te klussen af en toe. Vanaf deze week begint hij te werken aan het terugkeren naar zijn werk. Het gaat allemaal niet vanzelf, maar we komen er wel!
En ik? En Lossen & Vasten?
Ik weet nu eindelijk zeker waar, na mijn gezin, mijn grote liefde ligt. Steeds weer keer ik, na een uitstapje naar die grote wereld waar buiten de deur te werken zo leuk lijkt (en het eigenlijk ook echt kan zijn), terug naar mijn plekje op de bank. Keer ik terug naar het plekje waar mijn haaknaald, een aantal bolletjes garen en mijn notitieboekje ligt. Keer ik terug naar mijn laptop, waar ik kan schrijven en contact kan onderhouden met jullie, die me lief zijn. Zoveel namen zonder gezicht, zoveel namen met gezicht, zoveel herinneringen die we samen hebben opgebouwd. Ik ga weer aan de slag, ik ga weer bezig binnen mijn eigen wereldje dat Lossen & Vasten heet.
We hebben inmiddels ook een kerk gevonden waar we ons erg thuis voelen. Een plek waar ik mijn geloof mag beleven, maar ook een plek waar ik mensen mag ontmoeten en sociale contacten mag leggen.
Ik kan dus zeggen: ik heb twee jaar nodig gehad om erachter te komen wat ik wil hier in Didam. Nu weet ik het. Ik ga heerlijk aan de slag binnen mijn kleine wereldje, ik ga lekker rommelen in huis en weer lopend mijn boodschapjes doen. Ik wil genieten en weer sterker worden.
Mijn gedachten gaan alle kanten nog op en mijn hersenen zijn hard bezig om precies uit te vogelen hoe ik het allemaal ga vormgeven. Ik ga hier de tijd voor nemen, proberen niet te hard van stapel te lopen.
Het eerste begin heb ik al gemaakt. Van mijn laatste project, Uks dekentje, verkoop ik ook de garenpakketten. Dit is iets wat ik nog niet eerder, behalve tijdelijk bij de Cal, had gedaan. Ik vind het erg leuk en zal dit hoogstwaarschijnlijk vaker gaan doen. Ook probeer ik de nieuwsbrief weer op te pakken.
Je kunt vanaf nu ook, als je een bestelling bij me plaatst van garen of andere fysieke producten, deze op afspraak komen afhalen bij mij thuis. Dit kun je aanvinken bij het afronden van je bestelling. Je betaalt dan de verzendkosten niet.
Je bent dan van harte welkom. Als er tijd is mag je zelfs een kop koffie blijven drinken!
Nog iets leuks… op woensdag 1 november ben ik van 10.00 uur tot 12.00 uur te vinden op de handwerkbeurs in Utrecht. Waar? Dat hoor je nog van me! Ik hoop daar velen van jullie te mogen ontmoeten 🙂
Eerst gaan we er even een paar daagjes tussenuit. Wilke en ik gaan 2 nachtjes slapen in een hotel in Brielle. Dit is de plek waar ons leven samen is begonnen. Ik heb er zin in, heel veel zin in. Aan vakantie waren we door alle omstandigheden niet toegekomen dit jaar. Daarna pak ik het leven weer op en ga ik lekker aan de slag met nieuwe ideetjes, nieuwe patronen en ontwerpen. Ik ben er klaar voor!!
Wil je toch alvast haken aan een project van Lossen & Vasten? Je vindt mijn patronen in mijn (online) winkeltje. Via deze link kom je meteen op de juiste plek. Werkt de link niet zoals het hoort? Het adres van dit winkeltje is www.lossenenvastenshop.nl
Geniet van je hobby, geniet van het haken. Ik hoop je snel weer terug te zien hier, in mijn wereldje van Lossen & Vasten.