De deurbel ging en er stond een mevrouw voor de deur met een heel groot Paasstuk in haar handen.
Dat ze niet van de bezorgingsdienst was had ik gelukkig snel in de gaten, maar … Wat is dit? Waarom krijg ik dat zomaar?

Er was me al heel voorzichtig door iemand gevraagd of ik vorige week vrijdag ook plannen had om weg te gaan.
Nee, dat had ik niet en daar was ze blij om. Naïef als ik kan zijn, had ik werkelijk niet in de gaten wat er kon gaan gebeuren. Wel wist ik dat ik werd geacht thuis te zijn, dus het vergeten boodschapje deed ik maar vast ’s morgens heel vroeg.

Nadat deze mevrouw binnen was gelaten, vroeg ze me heel vriendelijk of ik alles uit wilde pakken. Dus dat deed ik. Er zat een hele mooie kaart bij het bloemstuk ingepakt, dus las ik deze hardop voor. Ik werd er werkelijk en oprecht emotioneel van.

En dan zat er, zoals jullie zien, ook nog eens een flinke stapel VVV-bonnen bij die ik naar eigen inzicht mag uitgeven.
Ik weet werkelijk niet wat ik van dit alles moet zeggen. Veel verder dan een “DANK JULLIE WEL” kom ik eigenlijk niet. Dat het niet had gehoeven, weten jullie wel. Dat ik het waardeer, hebben jullie hopelijk wel gevoeld. Ik heb in mijn leven geleerd dat het aannemen van iets dat je wordt gegeven heel belangrijk is. Degenen die het geven, hebben hier veel plezier aan gehad, zij kunnen hiermee hun waardering kwijt aan degene die iets voor ze heeft/hebben gedaan. Dat zijn rijke lessen.
Voor de mensen die niet in deze Facebookgroep zitten, en dus niet met dit cadeau hebben meegedaan, voel je niet bezwaard.  Iedere dag voel ik via de berichtjes in de groep hoe deze Cal, en alles wat ik ervoor doe, wordt gewaardeerd. Ik geniet met volle teugen! Ook zonder dit cadeau.
Toch vond ik dat ik hier mijn waardering moest uitspreken naar iedereen die hieraan mee heeft gedaan. Ik was echt heel erg verrast en blijf het een heel bijzonder gebaar vinden.

De bonnen ga ik aan iets heel moois en nuttigs besteden. Inmiddels heb ik daar goed over nagedacht. Ik ga mezelf verwennen met een statief voor mijn fototoestel. Mijn handen willen niet altijd zo rustig blijven als ik graag wil. Dat is toch wel nodig als je zoveel foto’s van dichtbij moet maken voor al mijn patronen. En verder ga ik een heerlijke bureaustoel kopen! Ik heb nu een hele mooie roze, maar hij zit toch niet lekker genoeg om er ongeveer 8 uur per dag op door te brengen.
Het bloemstuk staat op het muurtje te pronken tussen mijn kamer en keuken in. Zo zie ik hem van alle kanten.

2016-03-31 14.30.51

Deze Cal zal ik nooit vergeten! Iedere keer als ik straks op mijn kamertje zit, zal ik doorbrengen op mijn nieuwe stoel. Ik hoop dat er vanuit die stoel nog een hoop ontwerpen, patronen en blogs gemaakt zullen worden. Op die manier kan ik vele mensen blij blijven maken. Hoe mooi is dat?

Ik ben dankbaar. Dankbaar dat ik dit stukje werk mag doen. Soms denk ik dat het niet veel voorstelt, dat het een beetje nutteloos is. Tot ik weer een mooie brief krijg met verhalen over hetgeen dit samen haken voor iemand heeft gedaan. Dat maakt me blij. Of als er ineens een mevrouw op mijn stoep staat met een cadeau namens velen, die zo blij zijn met dit project. Dan besef ik dat het meer is dan alleen maar haken. En zelfs als ik naar mezelf kijk, heeft het zoveel voor me betekent! Door en dankzij mijn diabetes moest ik stoppen met de baan die ik had en ben ik begonnen met Lossen & Vasten. Ik heb leren kijken naar wat ik nog wel kan en niet steeds achterom te kijken naar wat ik ooit kon. En wat kan ik nog veel! Het ontwerpen, het haken, het ontmoeten van mensen, alles wat ik leuk vind zit in dit werk. Ja, ik ben dankbaar!!

Lieve mensen, zowel degene die hebben meegewerkt aan het cadeau dat ineens bij me werd gebracht, als degene die in woorden en foto’s laten zien hoe blij ze zijn met dit project, dank jullie wel!
Dankzij jullie allemaal zie ik het zitten om weer te beginnen aan een nieuwe Cal. Inmiddels ben ik gestart met het ontwerpen hiervan. Ik laat jullie zo snel mogelijk meer weten!

Tot die tijd…
Geniet van je hobby, geniet van het haken. Ik hoop je snel terug te zien hier, in mijn wereldje van Lossen & Vasten.