We leven in een rare tijd! Alles draait op dit moment maar om één ding…. Corona.
En toch…
Zet de radio of tv aan en je hoort niet anders. Van alle kanten worden we bestormd, letterlijk en figuurlijk, met het Coronavirus. We leven in crisistijd!
We zijn bezorgd, soms zelfs wat bang, we voelen ons vreemd, alleen, zitten niet meer lekker in ons vel.
We moeten, heel terecht, anderhalve meter afstand houden, terwijl we de ander juist zo hard nodig hebben nu. Een knuffel of een kus zou af en toe zó welkom zijn!!
En toch…
Er is me de afgelopen jaren vaak gezegd, en dit werd niet altijd positief bedoeld, dat ik altijd maar zo dankbaar ben. Ik werk zelf toch zo hard? Ik doe toch zelf zo mijn best? Ik let toch zelf altijd zo goed op?
Ja, dat is waar; en toch ben ik een ontzettend dankbare vrouw. Ik heb het wel erg getroffen met mijn omstandigheden. Het land waar ik woon, de man met wie ik getrouwd ben, de kinderen die me zijn toevertrouwd, het huis waarin we wonen, het werk dat ik doe… ik heb er niet eens zo hard mijn best voor hoeven doen. Het is me gewoon maar gegeven.
Daarom ben ik erg dankbaar, ik voel me bijzonder bevoorrecht, ik tel mijn zegeningen en raak maar niet uitgeteld!
En nu zit ik daar, samen met mijn man, in ons huis. Corona kwam tóch ook naar ons land en heeft ons allemaal tussen onze eigen vier muren geplaatst. Ik ben niet bang, maar wel heel erg voorzichtig. Doordat ik diabetes heb hoor ik bij de risicogroep en is mijn gezondheid wat kwetsbaarder dan die van een gezond iemand.
Iedere dag maak ik een wandelingetje met mijn man rond het Kanaal aan het einde van onze straat. Eén keer per week ga ik naar de supermarkt voor de wekelijkse boodschappen en verder blijf ik thuis. Onze jongens wonen allemaal buiten de deur en ook op grote afstand bij ons vandaan. Die zien we voorlopig niet. Vier van de zes kinderen zijn ook nog eens jarig tussen nu en 1 juni. Dit maakt me verdrietig, daar laat ik af en toe best een traantje om. Het lijkt nog zo lang te duren. Het is zo slecht te overzien!
En toch…
Is er reden tot dankbaarheid! Samen met mijn man zit ik hier in huis, tussen onze eigen vier muren, maar dit is ons thuis! Hier zijn we op ons gemak en hier kunnen we onszelf zijn.
Ik ben me ervan bewust dat er ontzettend veel mensen alleen zijn nu. Dit doet pijn en ik kan zó weinig doen! Ik denk aan ze, ik bid voor ze!
Iedere dag verheugen we ons op een lekkere maaltijd. Staan mijn man en ik, alleen of met z’n tweetjes, lekker te koken om daarna gezellig samen aan tafel te gaan.
Ik weet dat er zoveel mensen zijn dit dit geluk niet hebben. Die, óf de mogelijkheden niet hebben, zich misschien niet eens zo thuis voelen in hun huis, óf het vermogen tot intens genieten van kleine dingen niet kennen. Ik denk aan ze en ik bid voor ze!
Ik ben dankbaar voor de zon die de afgelopen dagen zo heerlijk scheen, dankbaar voor het haakwerkje op mijn schoot, voor de kop koffie iedere ochtend, voor de tulpen in de vaas, voor de tijd waarin we leven met Whatsapp, Netflix en het Journaal.
Meer dan normaal worden we op de hoogte gehouden van de situatie in ons land en wordt er om en aan elkaar gedacht.
Ja, we leven in een rare, ingewikkelde tijd. Reden genoeg om ons zorgen te maken, angst te voelen en gefrustreerd te raken. Toch wil ik je vragen om goed rond te blijven kijken naar alles wat nog zo de moeite waard is! Je zult ontdekken dat het meer is dan je denkt. Hoe meer je jezelf hierin traint, hoe meer redenen tot dankbaarheid er voorbij zullen komen. Hierdoor wordt het tóch een beetje lichter om je heen!
Laten we als Lossen & Vasten groepen elkaar een beetje stimuleren hierin. Laten we elkaar hier lekker opzoeken. Gezellig onze haakwerkjes delen, onze vragen stellen en er voor elkaar zijn, we hebben elkaar nodig.
Hier, via het internet mogen we naast elkaar gaan staan, hier is anderhalve meter afstand niet aan de orde, hier mogen we knuffels uitdelen zoveel als we maar willen. Hier mogen we er lekker voor elkaar zijn, laten we dat dan ook maar heel veel doen!!
Hou vol, houd goede moed en blijf, voor zover het in je vermogen ligt, gezond!!
Een hele dikke knuffel voor jullie allemaal!
Geniet van je hobby, geniet van het haken. Ik hoop je snel terug te zien hier, in mijn wereldje van Lossen & Vasten.