Saar, zo prachtig als haar naam is, is ook de deken die haar naam mag dragen!
Al zo lang ik me bewust ben van het wel of niet mooi vinden van een naam vind ik Saar een hele mooie! Op de één of andere manier doet ze me denken aan het prachtige boerenleven, aan Swiebertje en Saar aan… alles wat lief is bij elkaar.
Vroeger, toen ik nog een meiske was, ging ik vaak logeren. Vanaf mijn hele jonge jaren tot aan mijn tienertijd logeerde ik vaak bij Gerda, een penvriendinnetje. Gerda woonde in Nijkerk. De herinneringen zijn er nog. Kleine dingetjes… een grote bos krullen en een lieve lach. Haar lange, dubbele achternaam kan ik je nog zo vertellen.
Gerda haar ouders waren boer en boerin. Wat genoot ik ontzettend van het bij ze zijn. Het samen eten, het lopen door het weiland met koeien. Samen spelen, plezier hebben en ontzettend gelukkig zijn. Vlak boven mijn knie heb ik nog een litteken. Tijdens het tikkertje spelen liep ik tegen het prikkeldraad aan. Ik had het niet gezien en had een dikke snee. Of ik er verdrietig van ben geweest weet ik eigenlijk niet. Wel weet ik zeker dat het mee moet zijn gevallen, want nare herinneringen heb ik er niet aan.
Nu ben ik blij met dat streepje op mijn been. Het houdt de mooie herinneringen in stand. Helaas zijn we elkaar uit het oog verloren. Zo gaat het leven…
Of haar moeder, een zus of iemand uit haar omgeving Saar of Saartje heette weet ik niet. Toch klopt in mijn hoofd deze naam bij deze warme herinnering uit mijn jeugd.
Swiebertje was er ook zo één. Samen met mijn broertjes voor de zwart/wit tv. Lachen, in spanning zitten en avonturen beleven. Altijd was daar Saartje in de keuken. Wilke en ik hebben geprobeerd om onze jongens ook te laten kijken. Onze mooie herinneringen met ze te delen. Helaas deelden ze onze liefde voor deze serie niet, ze verstonden er niets van!
Saartje, Saar, de naam is als een zachte, warme, lieve herinnering altijd in mijn hoofd blijven hangen.
Ik wilde weer eens een deken, ik ben gek op het haken van dekens. Ik heb hier achter me, op mijn werkkamertje al sowieso 32 door mezelf ontworpen en gehaakte dekens liggen. Daar tel ik nog niet eens de weggeven exemplaren of de in gebruik zijnde bij op. En ik kan niet stoppen, het blijft geweldig om te doen!
De deken die ik nu wilde haken zou een lekkere dikke, effen deken worden. Een echte warme winterdeken. De kleur kiezen ging snel. Vorig jaar rond deze tijd veranderden we onze complete woonkamer. Er kwamen nieuwe meubels, gordijnen en ook een heel mooi, rond vloerkleed.
We hadden een echte Wilke-Joke mix gekozen. De meubels zijn vooral van mangohout en zwart staal. Ook de lampen kozen we uit van ditzelfde, zwarte staal. Deze kant was het stoere, het mannelijke van Wilke. Ik kleedde het aan met oudroze gordijnen, met een prachtige wanddecoratie in roze/bruine tinten, mooie planten en gehaakte kussens en dekens.
Op één van de planken stond een oudgroen klokje en toen we op zoek gingen naar een mooi vloerkleed kwamen we uit bij een rond exemplaar in grijs/beige en deze zelfde groentinten. We vinden het prachtig , alles zo bij elkaar!
Mijn effen deken zou deze groene kleur krijgen. Dan kan ik haar mooi gaan afwisselen met Ruby, die er nu nog steeds ligt.
Net als Ruby, zou deze deken ook gehaakt gaan worden van de Chunky Monkey van Scheepjes. Ideaal voor deze tijd van het jaar. Lekker warm, lekker zacht en, door haar mooie glans, ook een tikkeltje chic.
Ik zocht een steek uit die weer net even iets anders zou zijn dan de steken waar ik snel aan denk. Ik was er klaar voor en begon te haken.
Ik genoot en niet zo’n beetje ook! Ik kon aan één stuk doorgaan, niks geen kleurwisselingen, geen gekke dingen in deze deken, gewoon heerlijk haken met een prachtig resultaat. Ik was niet te stoppen en mijn deken was ook binnen no-time klaar.
Een naam had ik voor deze dame nog niet verzonnen. Nog even en je begrijpt met het voorgaande in je hoofd hoe Saar zo logisch was als maar kon!
Al een tijdje terug, op vrijdag 20 november, aan het eind van de middag, kreeg ik er opeens zin in. Ik wilde op pad om foto’s te maken. Foto’s te maken van mijn prachtige deken.
Ik wist ook al waar ik naartoe wilde. Ik fotografeerde de deken Amy op een prachtige plek, bij een omgevallen boom, bij de Drentse Aa. Een prachtige plek om vaker de fotografie te gaan doen. Het is ook lekker dicht bij huis, dus het kon nog wel even voor het donker zou zijn.
Ik ging samen met mijn deken op pad in mijn rode Pandaatje. We stopten op de plek vanaf waar we verder moesten lopen. Daar aangekomen schrok ik me een hoedje! Neeeee, boom weg! Wat nu?
Ik en mijn deken gingen terug de auto in en reden wat rond. Veel tijd voor het donker werd hadden we ook niet meer. Op meerdere plekken stapte ik even uit en besloot dat ik geen concessies wilde doen op de fotografie. Dan maar een andere keer. Totdat…
Ik reed langs een hek waarachter prachtige koeien stonden te grazen. Oei, dit kon weleens leuk zijn! Ik haalde mijn deken uit de auto en legde haar vlak voor het hek neer. De dames werden nieuwsgierig…
Ik hing mijn prachtige deken over het hek en ze vonden het allemaal erg interessant!
Hier, op deze plek, midden tussen de koeien wist ik de naam voor mijn prachtige deken. Mijn dame zou Saar gaan heten!
Heel veel foto’s kon ik hier niet maken. De dames vonden het maar bijzonder allemaal en aten mijn deken bijna op! Ik bedacht ineens dat heel dichtbij nog een leuke plek is waar ik wel eens mooie foto’s op de lens zou kunnen krijgen!
De zon begon al onder te gaan. Ik reed snel naar de parkeerplaats van de Schaapskooi bij het Balloërveld en maakte daar nog een paar prachtige foto’s van mijn, dat wist ik nu immers, deken Saar.
Wat is ze toch mooi hè? Heb ik teveel gezegd? Ze is precies wat ik wilde voor mijn deken. Alles klopt! De kleur, het garen, de steken en… de naam die ze uiteindelijk kreeg!
Wil je Saar ook graag gaan haken? Dat kan. Het patroon vind je in mijn winkeltje. Via deze link kom je meteen op de juiste plek terecht. Werkt de link niet zoals het hoort? Je kunt ook rechtstreeks naar mijn online winkeltje gaan. Het adres is www.lossenenvastenshop.nl. Je vindt haar onder het kopje “Dekens”.
Er is weer een project klaar. Het is iedere keer weer heerlijk om een project af te sluiten met een blog. Gelukkig vind ik alles aan mijn werk even leuk. Het ontwerpen, het haken (inclusief het uithalen en draadjes wegwerken), het schrijven van het patroon en tenslotte het maken van de blog.
Straks komt nog de kers op de taart. Dan verschijnen jullie versies van Saar op Facebook, Instagram en krijg ik ze te zien via Whatsapp of de mail.
Ik ben dankbaar….
Geniet van je hobby, geniet van het haken. Ik hoop je snel terug te zien hier, in mijn wereldje van Lossen & Vasten.