We hebben er allemaal op z’n tijd wel eens last van. De drukte neemt ons helemaal in beslag…. Op die momenten is het goed om alles even op een rijtje te zetten.
Ik had het zo ontzettend druk met de verkoop van mijn boek Dekens enzo, dat er zelfs voor haken amper tijd over bleef. Het boek is zo’n ontzettend groot succes dat het me af en toe gewoon een beetje boven de pet groeit. Superleuk allemaal hoor, ik geniet met volle teugen!! Het is geweldig om te zien hoe ontzettend veel er uit dit boek gehaakt wordt. Sommigen van jullie zijn al met de derde of zelfs de vierde deken bezig.
Dit boek is niet voor niets uit gekomen. Fijn!! Er is inmiddels ook alweer een derde druk. Hoe gaaf is dat. Al drie keer ging het naar de drukker en kwam het weer terug met een ander getal achterin. Al drie keer zaten mensen te wachten tot ook zij eindelijk hun boek in handen konden houden, het door konden bladeren en een deken konden kiezen om aan te beginnen.
Wat ook fijn dat jullie me laten meegenieten van al jullie werk! Heerlijk is het om al die dekens te mogen bewonderen in de Facebookgroepen!
Ook wordt ik zó blij van al die berichtjes via de mail, Whatsapp, Messenger of op Facebook dat het boek goed is aangekomen en dat het zó ontzettend mooi gevonden wordt. Mijn hart gaat telkens weer even heel hart tekeer als ik dat allemaal lees en zie. O, wat kan ik daar ontzettend van genieten. Dat is de kers op de taart, dat ik de kroon op mijn werk. Daar kan ik niet genoeg van krijgen. Mijn ontwerpen worden jullie projecten, gehaakt met je eigen kleuren, met je eigen garen, voor je eigen huis. Heerlijk, heerlijk, heerlijk!!!
Het boek dat uit mijn hoofd en mijn handen kwam is goedgekeurd en nog veel meer dan dat! Geweldig!!
Heb je het al? Je kunt het nog steeds bestellen! Via deze link kom je meteen op de juiste plek terecht.
Toch, ondanks al dit positiefs, miste ik op een gegeven moment heel erg datgene wat Lossen & Vasten eigenlijk voor mij betekent: haken, heel veel haken!!
Ik was de hele dag bezig met boeken signeren, kersenpitten scheppen, inpakken, naar de post brengen en mail beantwoorden. Allemaal heel erg leuk, superleuk zelfs. Wat er alleen gebeurde was dat er voor haken heel weinig tijd over bleef. Steeds als ik er even voor ging zitten kwam er weer iets tussen. Ik werd zelfs een beetje jaloers op jullie allemaal. Al die mooie dekens, kussens, pittenzakken, vesten en truien die ik voorbij zag komen… ik wilde ook weer eens uren achter elkaar met mijn haaknaald in mijn hand zitten!
Toen kwam Corona! De hele wereld stond ineens stil!! Veel mensen moeten thuis werken, de kinderen mogen niet meer naar school, ouderen mogen niet meer bezocht worden en winkelen op de manier zoals we waren gewend zit er even niet meer in. We zoeken ons vertier binnen de vier muren van ons eigen huis.
Dit gaf me de tijd om te haken, datgene te doen waar ik zo naar verlangde . De drukte die ik hierboven beschreef is nog niet voorbij. Het grote verschil is alleen dat ik de uren die overblijven niet hoef te verdelen, het enige dat ik in die uurtjes doe is haken! Heerlijk weer even…
Ik heb al twee dekens gehaakt die ik na de zomer aan jullie laat zien. Met de derde ben ik druk bezig en ook haak ik heerlijk aan een zomertruitje dat binnenkort online komt. Nog eventjes geduld!
Tijdens al dat gehaak kijk ik om me heen en ben dankbaar. Ik ben dankbaar voor het feit dat alles weer zo mooi groen aan het worden is. Dankbaar voor ons gezellige huisje waar ik me zo thuis voel. Dankbaar voor het heerlijke eten dat iedere dag weer op mijn bord ligt. Dankbaar ook dat het nog steeds mogelijk is om na het eten gezellig een wandeling met mijn man te maken. En er is nog zoveel meer op te noemen!
Ook denk ik tijdens het haken heel veel na. Dit tovert vaak een glimlach op mijn mond, maar het veroorzaakt ook regelmatig een hoop tranen.
Ik denk aan onze kinderen, ons prachtige zestal. Wat maken ze me gelukkig en wat ben ik ontzettend blij met ze!! Dan ineens besef ik hoe erg ik ze mis.
Ik denk aan mijn schoonmoeder die al richting de 80 gaat. Wat een prachtige leeftijd! Wat doet ze het allemaal nog ontzettend goed! Ik ben trots, maar… Hoe voelt ze zich echt? Houdt ze zich wel goed genoeg aan de regels? Ik ben toch wel wat bezorgd.
Ik denk aan al die mensen die ziek zijn geworden, ik voel met ze mee en ben tegelijkertijd ook zo blij met hoe het hier wat dat betreft allemaal nog gaat. Toch voel ik ook de angst om het zelf te krijgen. Wat als??? Ik hoor bij de risicogroep en daar ben ik me nog nooit zo bewust van geweest als nu.
Ik denk aan jullie. Vermaken jullie je nog een beetje? Geeft het haken genoeg voldoening? Ik hoop dat mijn patronen jullie nog steeds een beetje door de tijd heen brengen. Zorg goed voor jezelf lieve mensen! Doe je best!! Blijf binnen en houd afstand als je toch even binnen die vier muren vandaan gaat!!
Zo ben ik dankbaar en verdrietig door elkaar heen en stroomt het soms over daarboven…
Vanmorgen ging ik boodschappen doen. Ik pakte mijn sleutels en keek naar de sleutelhanger die ik jaren geleden van onze jongste zoon kreeg. Hij was toen nog zo’n heerlijk klein jongetje. Ik las de tekst die erop stond en het greep me aan. Dankbaarheid overheerste weer even. Ik heb een plek waar ik met mijn angst en verdriet naartoe kan. Dit geeft rust en ruimte in mijn hoofd.
Ik wilde dit graag even met jullie delen. Lichtpuntjes in deze tijd waarin de hele wereld op z’n kop staat… we hebben ze allemaal zo nodig!
Even bijpraten. Even met jullie delen hoe het er hier op dit moment aan toe gaat. Het doet me goed. Jullie nemen een grote plek in in mijn leven en het is goed om af en toe iets van elkaar te horen, ook in tijden die een beetje “anders” zijn!!
Ik wens jullie alles toe dat goed is! Laat blijdschap en dankbaarheid toe in je leven, maar vergeet ook niet om ook eens heerlijk toe te geven aan verdriet en zorgen. Dat lucht op!!
Daarnaast….
Geniet van je hobby, geniet van het haken. Ik hoop je snel terug te zien hier, in mijn wereldje van Lossen & Vasten.