Een prachtige deken, gehaakt van prachtig garen. Eigenlijk is dit garen precies zoals de vrouw naar wie ik deze deken noemde…Marja.
Deze blog is een ode aan Marja, zowel de mens Marja als de deken die ik haakte met deze naam.
Marja, ik ontmoette haar voor het eerst op 9 december 2017. Ik gaf ’s middags bij haar in de winkel de workshop “Mochila Haken” en in de ochtend signeerde ik mijn boek, dat 2 maanden daarvoor was uitgebracht. Doordat het ’s morgens niet zo druk was, kreeg ik volop de gelegenheid om Marja te leren kennen. Ze heeft mijn hart gestolen! Wat ben ik gek op deze vrouw en haar prachtige winkel. Wat is het toch heerlijk om ook dicht bij huis een plekje te weten waar je workshops kunt en mag geven. Ik zou er zelfs naartoe kunnen om af en toe mee te haken tijdens de haakcafé’s.
In de middag was het mega-druk. De tafel was niet groot genoeg voor het aantal mensen dat deze workshop volgde. Hierdoor moesten de deelnemende dames hun garen op schoot houden. Klinkt niet ideaal, hier kon dit. Wat hadden we een plezier met elkaar en wat hebben we gelachen. Ik had niet eens de tijd om foto’s te nemen. Gelukkig stuurde Marja me een aantal die ze met haar telefoon maakte.
Zelfs nadat de workshop was afgelopen bleef ik plakken, ik kon niet wegkomen. Op het moment dat ik op de terugweg in mijn autootje naar huis reed had ik het gevoel een vriendin rijker te zijn.
We appten af en toe, maar zagen elkaar niet. Op de één of de andere manier maakt dat soms niet uit. Ze was er gewoon en ze was bereikbaar. Een warm gevoel. Wel ging ik nog een keer naar haar winkel toe voor het haakcafé en weer was het goed om er te zijn.
De volgende afspraak werd gemaakt. Op 17 februari van dit jaar zou ik bij haar de workshop “Tunisch Haken en meer…” komen geven. O, wat verheugde ik me daar ontzettend op. Een feestje zouden we ervan gaan maken was de afspraak.
Dat liep anders.
Ik stond op de dagen ervoor op de Handwerkbeurs in Zwolle. Aan het einde van de vrijdagmiddag kreeg ik een WhatsApp van Marja:
“Lieve Joke. Ik heb vanmorgen gehoord dat ik uitzaaiingen in mijn lever heb en dat er niets meer voor me gedaan kan worden. Ik wil de workshop van morgen gewoon door laten gaan en er een gezellige dag van maken. Het zal mijn laatste werkdag zijn. Ik zal mijn laatste weken doorbrengen met mijn man en kinderen. Liefs, Marja”
Het was alsof ik een dreun midden in mijn gezicht kreeg. Van de ene op de andere seconde was er niks meer belangrijk en ik wilde maar één ding: naar huis! Dat kan natuurlijk niet zomaar. Alles moest eerst ingepakt en netjes afgerond worden. Dat viel zwaar, maar ik heb het gered.
Dit kon niet waar zijn. Niet Marja, niet dat lieve mens dat me, ondanks de niet-vele ontmoetingen, zó dierbaar was geworden. Arme zij, arme man en kinderen, arme klanten, arme iedereen die onderdeel van Marja’s leven is.
Ik gaf de workshop en we hadden een hele gezellige dag. Natuurlijk hebben we vooraf en achteraf de tranen uit ons lijf gehuild. We hebben geknuffeld en gepraat, gelachen en gehuild en even weer gevoeld dat we elkaar wel heel erg dierbaar zijn geworden.
Inmiddels heeft Marja haar winkel, haar kindje, moeten sluiten.
Hobbywol, dé Scheepjes-specialist in Veendam, heeft onder Marja een aantal hele mooie jaren gekend. Het was een begrip, het was een plek in Veendam waar je terecht kon voor een bolletje garen, maar ook voor een heerlijke kop koffie en een gezellige praatje of een bemoedigend woord. Het deed pijn, maar was een wijs besluit.
Marja zelf is nog onder ons. Gelukkig wel!! Ze doet het ontzettend goed en ik ben zó trots op haar. Ondanks de bijverschijnselen van de chemo, zoals onder andere haaruitval en erge vermoeidheid, ondanks het verdriet dat ze heeft en de boosheid die af en toe om de hoek komt kijken is Marja een vrouw om trots op te zijn.
Wat kan ik voor Marja doen? Ik kan haken, ik kan ontwerpen, is dat genoeg? Ik ga ontzettend mijn best doen!
Het lievelingsgaren van Marja is de Lopi, een IJslandse wol. Dit verbaasd me helemaal niks.
Het garen is puur natuur. Zo is ook Marja puur natuur, je krijgt wat ze is, zonder poespas.
Het is ook een sterk garen. Net als Marja! Het is bijna niet te geloven hoe ze zich door deze periode heen worstelt. Ik heb daar ontzettend veel respect voor. Het toont moed en kracht om zware situaties zoals deze het hoofd te bieden. Ook is er moed voor nodig om af en toe je zwakheid hierin te laten zien.
Als je een deken haakt met dit garen heb je een deken voor het leven. Als Marja jou in haar hart heeft gesloten heb je een vriendin voor het leven, veel of weinig contact, ze is er voor jou en jij mag er voor haar zijn.
Net als het garen is ze ook mooi, ze is prachtig, ze is Marja! Hier zie je ze samen, Marja en haar lievelingsgaren. Prachtig plaatje toch?
Ik ontwierp een deken voor Marja. Een deken die ik ook haar naam heb gegeven. Niet alleen omdat ze is gehaakt met de Lopi-Einband, ook het ontwerp is echt Marja: bijzonder in al haar eenvoud.
Als je Marja haakt, heb je een deken voor het leven. Als je Marja haakt zal daarin de herinnering aan deze bijzondere vrouw levend blijven. Natuurlijk hoop ik dat Marja nog heel lang bij ons zal zijn. Zo is alleen de prognose niet. Ze zal ons nog een klein stukje vergezellen op de reis door dit leven, maar daarna zullen we het met de herinnering moeten doen. Een hele dierbare herinnering, ik zal deze vrouw blijven koesteren, ik zal haar in ere houden zolang ik leef. Ik zal de deken die ik voor haar ontwierp nooit aan de kant leggen of wegdoen. Ik zal haar gebruiken en knuffelen en denken aan de persoon naar wie ze genoemd is, iedere keer dat mijn oog op haar valt.
Ik zou zoveel meer voor deze lieverd willen doen, ik probeer haar te ondersteunen met lieve, gemeende berichtjes. Ik zal er zijn wanneer ze me om haar heen wil hebben, maar ik zal haar ook loslaten op het moment dat ik niet nodig ben. Dat is vriendschap volgens mij, de ander belangrijker vinden dan jezelf.
Lieve Marja, deze deken, dit ontwerp is voor jou! Ik hoop dat ik mijn werk goed heb gedaan! Ik hou van je lieverd!!
Het patroon van deze deken kun je vinden in mijn webshop. Via deze link kun je het bestellen. Ook het label vind je in mijn winkeltje. Ik wens je heel veel haakplezier toe en ik hoop dat je Marja net zo zult koesteren als ik dat doe.
Een hele bijzondere, voor mij emotionele blog. Ik ben erg blij dat ik dit kan en mag doen. Op deze manier wordt het werk dat ik doe nóg mooier dan het al is. Ik mag mijn talent gebruiken om de ander tot steun te zijn. Dat maakt me klein, dankbaar en gelukkig.
Geniet van je hobby, geniet van het haken. Ik hoop je snel terug te zien hier, in mijn wereldje van Lossen & Vasten.