Vesten en truien haken, ik kan er op het moment zó van genieten!
Zo ook dit vest weer. Jane noemde ik haar. Ze heeft iets liefs, ze heeft iets vrolijks en ze is ook een tikkeltje chic. Jane is bijzonder, Jane maakt dat je je speciaal voelt. Dat wil toch ieder meisje op haar tijd?
Ik wist wat ik wilde. Ik wilde een lang vest, zonder mouwen. Ik wilde een fleurig, vrolijk vest. Ik wilde een luchtig vest. Het vest dat ik ging maken moest een echt zomervest worden. Wel lang, maar heel zomers.
Ook haar naam had ik al bedacht. Naast Joyce, Jill en Jessica zou er een Jane komen. Het vest dat ik ging maken moest dus passen bij deze naam.
Met al mijn eigen eisen ging ik aan de slag!
Eerst maar eens kijken welk garen ik zou gebruiken voor dit vest. Het mocht natuurlijk niet te dik zijn, want dan zou het hele idee “zomers” al in duigen vallen. Er waren een aantal opties. Daar was de Cotton8, een heerlijk mat katoen, een heerlijk dun katoen. Ik vond alleen niet helemaal de kleur die ik wilde. Dan was daar ook de Sunkissed. Dit is ook een geweldig, dun katoentje, maar ik wilde dit vest eigenlijk niet van een gemêleerd garen haken. Overigens zijn dit, als je een ander garen zoekt voor Jane, wel hele goede vervangers voor het garen dat ik uiteindelijk koos.
Nadat ik uiteindelijk de Whirlette in handen kreeg was ik eruit. Van dit garen zou mijn Jane gehaakt gaan worden! Alles klopte, de dikte, de uitstraling én hierin vond ik ook de juiste kleur.
De eerste stap was gezet. Best een belangrijke stap. Doordat ik het juiste garen had gevonden werd ik enthousiast en kon niet wachten met stap twee. Welk model zou het worden? Ik heb zo mijn eigen weg gevonden in het ontwerpen van vesten. De basis was er dus al. Toch moest ik even goed met mezelf in overleg welke van de meerdere mogelijkheden ik zou kiezen. Ook dit is gelukt en stap twee was gezet.
Nu nog de steek. Ik wist dat ik een (gedeeltelijk) open vest wilde. Het moest echt een luchtig zomervest worden. Open, maar wel chique. Ook wilde ik dat het open gedeelte wel bijzonder werd, anders werd. Ik ging bij mezelf te rade. In een boekje dat altijd naast me op de bank ligt heb ik een lijstje gemaakt van favoriete steken. Helaas kon ik hier voor dit vest niets mee en moest ik nadenken. Heel diep nadenken. Ik hoorde mijn eigen hersenen kraken, maar dit had het gewenste effect. Ik was eruit. Ooit, ergens, had ik deze steek gezien. Het was een variatie op de verlengde vaste. Hoe ging het ook al weer en hoe heette de steek ook alweer?
Na wat uitproberen lukte het me om de steek te haken. Niet dat het moeilijk was, maar ik was het gewoon helemaal kwijt. De naam moest ik zelf verzinnen, die kwam niet terug en staat ook in geen enkel stekenboek dat ik in mijn bezit heb. Geen probleem, dat heb ik wel vaker gedaan. Bij bijvoorbeeld mijn Cal-dekens verzon ik om verschillende redenen ook wel eens een andere naam voor een steek.
Eindelijk, ik was eruit. Het garen, het model én de steken die ik wilde gebruiken waren bekend. Ik kon gaan haken. Mijn handen jeukten en het garen lachte me toe. We gingen ervoor!
Wat was ik gelukkig toen de lossenlijn gehaakt was. Hierop zou mijn vest gehaakt worden. Bovenop deze lossenlijn zou Jane ontstaan!
Steek na steek, toer na toer, pand na pand, het bleef leuk om met dit vest bezig te zijn. Het heeft me geen moment verveeld om verder te gaan. Het was zelfs zo dat ik een tikkeltje heimwee had nadat ze helemaal klaar was. Aan de andere kant, wat is ze mooi geworden, wat zou ik ontzettend veel plezier hebben van het dragen van dit vest! Na Joyce, Jill en Jessica is het weer gelukt! Het ontwerp dat ontstond in mijn hoofd is na uren uitwerken en dagen haken een prachtig kledingstuk geworden. Wéér is het een model dat je kunt haken naar je eigen maat en naar je eigen smaak. Wil je haar nóg een tikkeltje langer? Geen probleem! Ook kun je haar net zo kort maken als je zelf wilt.
Zelf haakte ik haar tot net onder de knie. Dit was de lengte die ik wilde. Een lang vest, maar niet zo lang dat ze, althans voor mij, wat onhandig dragen zou worden.
Nu was het wachten op mooi weer. Voor de fotografie van een echt zomervest heb je toch eigenlijk ook wel echt zomerweer nodig. Dat was het gelukkig het afgelopen weekend. In ieder geval hier in Drenthe.
Afgelopen zondag gingen Wilke en ik op weg naar het Balloërveld. Dit ligt op een steenworp afstand van ons huis. “Vroeger”, toen de jongens nog klein waren gingen we hier vaak naartoe. Je hebt hier een aantal prachtige klimbomen en één van deze klimbomen was hun favoriet. Bij deze boom wilde ik graag de fotografie van Jane doen.
Het was even spannend. De dag ervoor had ik nieuwe schoenen gekocht om te dragen bij dit vest. Ik ben niet zo van de hakjes. In de eerste plaats kan ik er gewoonweg niet op lopen, in de tweede plaats wordt het ook afgeraden als je diabetes hebt.
We waren in Duitsland en Wilke kwam ineens heel trots met een prachtig schoentje aangelopen. Zou dit iets zijn vroeg hij me? Het zou zeker iets zijn, maar kan ik dit? Durf ik dit?
Ik had al wel gehoord dat een sleehak heel anders loopt dan een naaldhak. Nu probeerde ik het maar eens een keer. Niet te geloven, ik liep er zo op weg!! Ik weet ook wel dat de hakken niet megahoog zijn, maar voor mij toch wel. Ik zou haast hoogtevrees krijgen! Daarnaast waren ze ook nog eens heel erg afgeprijsd, dus voor ik het wist stond ik bij de kassa om mijn schoenen te betalen. Trots als een pauw was ik. Ik had schoenen gekocht met een, voor mijn doen, hele hoge hak!
Zeg nu zelf, ze staan toch prachtig bij de kleur die ik koos voor mijn Jane? En echt, een sleehak is héél anders dan een naaldhak. Ik liep er zelfs mee door het mulle zand!!
Genoeg gepraat, jullie willen Jane zien!
De klimboom was snel gevonden en we gingen aan de slag. Ik deed mijn best om mooi op de foto te komen, Wilke deed zijn best om me er ook zo mooi mogelijk op te krijgen. Volgens mij is het wel gelukt om Jane goed aan jullie te laten zien. Oordeel zelf maar….
Nog niet helemaal? Okee, hier nog een paar detailfoto’s.
Ben je overtuigd? Wil je dit vest ook gaan haken voor de komende zomer? Dat kan. Je kunt het patroon vinden in mijn winkeltje. Via deze link kom je meteen op de goede plek terecht. De sluiting vind je eventueel bij de accessoires in mijn winkeltje.
Ik wens je vast heel veel haak- en draagplezier toe.
Voor mij is dit vest één brok plezier geweest. Het bedenken ervan, het haken ervan, de fotografie en ook het schrijven van deze blog. Ik twijfel er niet aan of ook het dragen van Jane zal de komende zomer niet anders zijn dan fantastisch! Ik hoop met alles wat in me is dat dit ook voor jou zo zal zijn!
Geniet van je hobby, geniet van het haken. Ik hoop je snel terug te zien hier, in mijn wereldje van Lossen & Vasten.